Sahte Gülüş

Bölüm 8

Sanki dünya durdu.Zaman durdu.Kuşlar bile gökyüzünde asılı kaldı.

Kan kokusu.Kan kokusu geliyordu.Miraç bana siper olmuştu.Ama dayanamayıp üzerime doğru çöktü.Dizlerimin üzerine yere çöktüm.Miraça daha sıkı sarıldım.Gömleği kan olmuştu.Kan kokusu etrafı bürümüştü.Bir iki silah sesi daha geldi.Miraç gözü açık şekilde bana bakıyordu.Ben ise dolu dolu gözlerle onu izliyordum.Elini kaldırdı.Dokunmak istedi.Ama yapamadı.Ben ise elini alıp avucunun içinden öptüm ve yanağımı avucuna bastırdım.Zorlukla da olsa gülümsedi.

Etrafımızdaki insanlar bizi zorlukla ayırdılar.Ama elim hala elini sıkıca tutuyordu.Sonra tacını fark ettim ve hemen onu yerden aldım.Elime alıp hiç bırakmayacakmış gibi tuttum.O an bir şey fark ettim Ali Açelyaya sarılmıştı ve onda da kan vardı.Anlaşılan Açelyanın önüne atlayıp vurulmuştu.

Sonra Mert,Miraç ve ben arabaya bindik.Ben arkada oturmuşdum.Miraçın başı dizlerimdeydi.Bende saçını okşuyordum.Açelya,Melissa,Ali ise taksi ile geliyordu.Ali Açelyanın omzuna başını koymuşdu ve öylece duruyordu.Pencereden dönüp onlara bakıyordum.Mert sürücü koltuğundaydı ve arabayı sürüyordu.

Derin bir sessizlik vardı.O sessizliği pozan sadede benim içten hıçkırıklarımdı.

Miraçın teni beyazlamıştı.Yüzünde ki o güzel rengi solmuştu.Dudakları aralanmıştı ve kurumuştu.Dudakları adeta morarmıştı.Kan daha fazla akıyordu ve bana da bulaşıyordu.

"Çok kan kaybediyor"dedim yüksek bir sesle.Sonra Miraçın gömleğinden bir az yırttım ve yarasına bastırdım.Biz gidene kadar kan azalsın diye.Ama bastırdığım parça şimdiden kan olmuştu.Gözlerinin kapanmasına çok az kalmıştı."Gözlerini kapama.Açık tutmaya çalış"dedim"lütfen"Beni duydumu duymadımı bilmiyorum.Ama gözlerini açık tutmaya çalışsada kapandı.

Ali o kadar da kan kaybetmiyordu.Sadece etrafı izliyordu.

Aslında Melissanın annesi doktordu.Bu yüzden Melissa bu konuda çok iyiydi.Melissa yaralarına baka bilirdi.
ama Miraçın durumu çok acildi.

O gözlerini kapadı,benim hıçkırıklarım çoğaldı.Sadece ağlıyordum.Ellerimle saçını karıştırdım.

Hasteneye vardığımızda Miraçla Aliyi yatırıp götürdüler.Ben elini bırakmak istemesem de onu götürmüşlerdi.Kimseyi içeri almıyordular.

Hasteneye geldiğimizden 3-4 saat geçmişdi.Ben bir duvarın kenarında çökmüşdüm.Dizlerimi kendime çekmişdim.Kollarımı dizlerimin önünde birleştirmiştim.Başımı dizlerime koymuşdum.Kulaklarımı ellerimle kapadım ve bir şeyler mırıldanmağa başladım.Ne zaman kendimi kötü hissedersem yanımda kulaklığım yoksa bunu yapardım.

Açelya paralelimde oturmuştu.Yanında Melissa ona destek olmak için duruyordu.Mertde Melissanın yanındaydı.Ben yine anladım ben yalnızım.Unutmuştum ama gerçek buydu.

Bir şey daha fark ettim.Miraç beni yalnızlıkdan çekip alıyordu.Miraç benim yalnız kalmama izin vermiyordu.Şimdi ise Miraç yoktu.Ben yalnızdım.Miraç yoktu.Neşe saçan Miraç yoktu.Bunları düşünürken daha çok ağladım.Canım yandı ağladım.

Miraç bana söz vermişti.Ölmezdi değilmi?Ölürmüydü?Ölmezdi bence.Ya ölse?Çok korkuyorum.Korkuyorum...

"Ona bir şey olmasın"dedim kendi kendime fısıldayarak.Ama hala ağlıyordum.Saçlarım dağılmıştı.Üzerimde hala elbise vardı.Elbise ise kan olmuştu.Ellerimde Miraçın kanı vardı.Üstüm başım kan kokuyordu.

Düşünüyorum eğer Miraça bir şey olursa bir daha hayal kurmayacağım.Çok güzel dans ediyorduk.Yılın çifti seçilmişdik.Hayatımın en kötü günüydü.Satıldığım gün değil bu gün en kötü günümdü.Çünkü bu gün beni yalnızlıktan çekip çıkaran,babamın vurduğu ellerimi zarifçe tutarak yaralarımı iyileştiren adam vurulmuştu.Bencildim.Ben çok bencilim.O bana yardımcı oldu.Peki ya ben ne yaptım karşılık olarak?Hiç bir şey.En nefret ettiğim duygu.Beni yara bandı olarak kullanmalarına nefret ediyordum.Ama ona öyle hissettirmiştim.Aptal Almila.Ne yaptın?Ya ona bir şey olursa vicdan azabından nasıl kutulacaksın?Aptalsın Almila.Bencilsin.