Fatih sultan mehmet ile zamana yolculuk

~Bölüm 13~yeni bir hasrete adımlar.

Hasret bitmişti. Ama yeni bir hasret başlamıştı.Bazen yaşadıklarımızın rüya olmasını isteriz.Bazende rüya olanların gerçek olmasını isteriz.Zaman ne karadarda acımasız. Bunu anlamış olduk. Padişah ile Gülbahar hatunun durdukları yer Gül bahçesi. Mutlulardı. Ama Leyla Gül olan çiçekler ona bir diken gibi geliyordu. Kalbine batıyorcasına. Yürüdüler eserlere baktılar. Sarayın kapısına geldiklerinde. Leyla ağlamaya başladı. Gülbahar hatun anlamıştı. Bu ağlayış bir özlem içindi.

Aliyi özlüyordu. Dönmesi gerekiyordu  ama dönemiyordu. Özlem çok ağır bir duygudur. Gülbahar hatun nekadar dil döksede başarılı olamaz. En sonunda padişah araya girer:

-Leyla bazen kaybetmekten korkmamalıyız. Herşeyin yolu vardır. Ancak aşk daha farklıdır. Bazen aşk bizi bulur. Bazense biz aşkı buluruz. Aşkda kaybetmek vardır. Umarım dediklerimi anlamısındır.

Leyla olumlu anlamda kafasını salladı. Karşıdan bir çocuk padişaha doğru koşar. Mavi gözlü sarı saçlı.;

Siz padişahımısınız?

Padişah ve Gülbahar hatun bakışdılar. Padişah çocuğa doğru eğildi;

"Hayır ben padişah değilim. Ama olmak isterdim"

Çocuk gözlerini yukarı kaldırdı. Birşey düşündü ama neydi?

"Benim babam tarih öğretmeni. Lütfen tanışın onunla."

Padişah olumlu anlamda kafasını salladı ama padişah onunla konuşmak istiyordu.

"Babaaa, babaaaaaa!"

Çocuğun babası. Çocuğun olduğu tarafa gelir.
"Aras noldu oğlum?"
Adam padişaha Gülbahara ve Leyla'ya uzun uzun bakar. Adam hemen kendini tanıtır.
"Merhabalar ben Hakan tarih öğretmeniyim sizler kimsiniz?"

Padişah ilk kendini sonrada eşini sonrada leylayı tanıtır.
Adam şaşırır.
Arastan beklenmedik bir hamle gelir.
"Baba zamanda yolculuk diye birşey var inanıyormusun?Ben inanıyorum.Mesela padişahlar zamanda yolculuk yapıyor baba"

Devamı edecek...