Verliefd op de verkeerde #2

Hoofdstuk 5

Het is een dag later.
Ik begin het me nu pas echt goed te beseffen, ik ga bij een viezerik die ik pas net ken ik huis wonen...

Met mijn moeder heb ik het nog niet, ze snapte mijn reactie niet echt goed. Het ging ongeveer zo.

Flashback
"Lucy wil je even naar beneden komen?" Ik hoor mijn moeder roepen. Ik heb echt géén zin om haar gezicht te zien op dit moment. Ik ga door met mijn huiswerk.
332=... Uhg...
"LUCY!" Wat moet dat zeikwijf?! Heeft ze dan niks door?
"Wat moet je mam?! Ik heb effe geen zin om je gezicht te zien!" Zei ik dat laatste echt?
"Lucy! Nú naar beneden komen!"
Met tegenzin loop ik de trap af.

Als ik beneden aankom zit mijn moeder daar, alleen. Ik zie aan haar ogen dat ze gehuild heeft, nu voel ik me schuldig. Lucy! Niet zo denken, gewoon doorgaan.
"Wat?" vraag ik zo vriendelijk mogelijk, ook al is dat even moeilijk en heb ik er totaal géén behoefte aan.
"Ik wil dat je weet dat ik-" "Ja! Ik weet al wat je gaat zeggen mam! Ik ben heel gelukkig met Mart! Happily Ever After! Dacht het effe niet! Als hij me ook maar met één vinger aan durft te raken, ben ik weg!"

Ik ren naar boven, pak snel een tas in, pak mijn telefoon en ren weer naar beneden. Ik pak mijn fietssleutel en trek snel een jas aan, ook al is het niet echt nodig.

Ik ren naar de schuur waar ik mijn fiets pak en ik fiets weg, geen idee waar heen...
Einde Flashback

Dat is wat ik nu doe, fietsen zonder dat ik weet waarheen. Ik heb €50,00 in mijn tas zitten, misschien moet ik maar ergens onderdak vragen.
Ik denk dat Anna mij wel kan helpen, naar Thomas, in zijn armen, uithuilen, dat lijkt me heerlijk...