Verliefd op de verkeerde #2

Hoofdstuk 10

"Lucy! Kom eens even!"
Mart... Ik voel me net een slaafje...
"LUCY! Kom nú!"
Snel sprint ik naar boven.

Als ik boven aan kom ligt mijn moeder daar, met een doek om haar mond en haar handen en voeten vastgebonden met touwen
"Brave meid. Ga jij je maar uitkleden, dan gaan we zo een spelletje doen."
Ik loop de kamer uit en ren naar beneden. Ik zet de deur op een kier en stuur Anna, Thomas en Emma een berichtje: HELP!
Dan loop ik weer naar boven en kleed ik me uit.

Als ik maakt binnenkom zie ik Mart verlekkerd naar me kijken, hij wordt helemaal geil.
De rillingen lopen over mijn rug, wat een pedofiel.
"Ga eens zitten meid." Braaf ga ik op het bed zitten. Bang voor wat hij anders gaat doen.
"Ga nu liggen." Weer doe ik wat hij zegt.
Als ik lig zie ik mijn moeder angstig kijken. Weet zij wat er komen gaat?

Als Mart maar blijft kijken, moet mijn maag in eens rommelen, zo veel zin in eten heb ik.
Hij schudt wakker en pakt touwen en een theedoek.
Met de touwen bindt hij me vast aan het bed en de theedoek doet hij voor mijn mond.

Als hij zijn boxershort omlaag doet, hoor ik in eens sirenes en voetstappen op de trap.
Het is maar goed dat ik de deur op een kiertje heb laten staan.
"LUCY! Is dit jou werk?"
Ik blijf stil. De theedoek werkt ook heerlijk mee...

Ik voel een klap tegen mijn hoofd, ik hoor geschreeuw en dan wordt alles zwart...

-Time Switch, 10 dagen-
"Lucy? Lucy!"
Is dit mijn moeder? Waar ben ik?
Ik hoor piepjes, en nog veel meer geluiden.

Ik open voorzichtig mijn ogen. Fel licht komt me tegemoet. Ik wil mijn hand voor mijn ogen doen, maar het gaat niet!
"Lucy? Ben je wakker?" vraagt mijn moeder bezorgd.
"Ja..." wil ik zeggen, maar er komt alleen maar gebrom uit mijn mond.
Ik hoor dat er een knop ingedrukt wordt.

Even later komen er mensen aan.
"Waar kan ik U mee helpen mevrouw?"
"Ze leek wakker. Ik vroeg ben je wakker, en toen kwam er gebrom uit haar mond."
"Okay, klinkt alsof ze wakker is. Ik ga even haar hartslag meten."
Ik voel een band om mijn pols. Hij wordt vastgezet met klittenband denk ik.

Na een poosje hoor ik: "Haar hartslag is te laag, er is zo minder kans dat ze het haalt."
Tranen stromen over mijn wangen. Ik probeer me voor te stellen hoe mijn moeder nu moet kijken, maar dat lukt niet.
"Ze, ze huilt!" zegt mijn moeder verwonderd.
"Het is mogelijk dat ze ons wel hoort en voelt, maar niet genoeg kracht heeft om te bewegen, dus haar ogen te openen of te praten."

Na het hele gesprek gehoord te hebben, val ik weer weg.
"Lucy!" Die stem. Zo vertrouwd, zo warm!
Ik kijk om me heen. "Pap? Ben jij dat?"
"Lucy! Ik ga je hier uit halen meid!"
Een gedaante komt op me af gelopen. Ik weet niet wie het is, maar ik denk mijn vader.
De gedaante pakt mijn hand en loopt met mij naar een andere ruimte. Hier is het net onze woonkamer.
Het licht gaat aan.
"Papa!" Tranen stromen weer.
"Lucy, wat ik nu ga vertellen moet je goed onthouden en niet vergeten. De kans is klein, maar er is een kans dat je hier uit komt. Ik ken je als een sterke meid en ik heb je altijd beschermd en op je neer gekeken,"
Ik slik.
"W-wat moet ik doen?" vraag ik angstig.
"Je gaat straks naar een bos, in dat bos zijn overlevingsmiddelen te vinden. Er is een pan, en vruchten kun je vinden. Een dier afschieten kan, maar dan moet je zelf pijlen en een boog maken. Als je binnen 2 dagen de beer gevonden hebt, kom je er levend uit."
Ik kijk hem vol ongeloof aan. Meent hij dit? Moet ik gaan survivalen?

---

Wow... 646 woorden!
Vinden jullie het spannend?
xx Roos