Verliefd op de verkeerde #2

Hoofdstuk 6

"Lucy!" Ik kijk recht in de mooie ogen van Thomas. Zo mooi, zo vol van passie, van geluk.
Dan kijkt hij naar mijn mond, zijn mooie ijsblauwe ogen worden meteen grauw, grauw van verdiet.
"W-wat is er?" vraagt hij. Tranen springen in mijn ogen. Ik kijk weg, bijtend op mijn lip.
Ik voel twee warme handen en armen om mijn heupen geslagen worden. "Je weet dat je me alles kan vertellen hè..." "Ja, dat weet ik..."

Na die zin lopen we naar binnen. Anna zit op de bank TLC te kijken.
"Anna, kom even naar de keuken als je even tijd hebt, er is namelijk bezoek..." "Ik kom zo!"
We gaan alvast aan de keukentafel zitten. Anna komt binnen gelopen.
"Lucy? Wat doe jij hier? Waarom zijn je ogen zo rood? Heb je gehuild?"
Typisch Anna, alsof ze gedachten kan lezen...

Ik vertel ze alles.
Ik zie woede ontstaan in de ogen van Thomas, verdriet, woede, onmacht...
Zijn ijsblauwe ogen smelten weg en worden grijs, grauw, als een donderwolk.
"Hoe! Waarom!" Dan rent hij de kamer uit.
Anna trekt me in een knuffel. Spontaan begin ik weer te huilen.
"Stil maar Luus... Het komt goed!" "Nee! Dat komt het niet! Alles is al besloten..." zeg ik, waarna de tranen weer komen.

POV Thomas
Ik schrik me kapot van die stomme rotbel. Met tegenzin loop ik naar de deur.
Ik doe open en wil bijna: "Wij kopen niet aan de deur." zeggen, als ik in eens Lucy voor de deur zie staan.
Haar ogen, ze staan zo droevig...
Haar mond, hij hangt zo slap.
Ze ziet er uit alsof ze elk moment kan breken, en dat is iets dat niet mag gebeuren, al lijkt het al gebeurd te zijn...

Als Lucy alles verteld heeft, stotter ik even een paar woorden en ren ik weg.
Weg, naar mijn kamer. Ik voel me machteloos. Woede zwelt zich op... Ik moet iets kapotslaan, ook al zal dat niet helpen...

Als ik een beetje afgekoeld ben, loop ik naar beneden. Anna en Lucy zitten nog op dezelfde plek, alleen is Anna Lucy nu aan het troosten.
Zou het de schrik zijn, of zou ze zich gewoon rot voelen? Ach ja, ik zal vrouwen sowieso nooit begrijpen.
Misschien komt het iets erger, omdat ze nu het maandelijkse feestje heeft, ja zo noemt Anna dat altijd, of omdat ze het net gehad heeft...
Ik denk het eigenlijk niet... Ik ken Lucy lang genoeg, om te weten dat ze heel gevoelig is en heel erg kwetsbaar, vooral na alles met Nathalie...

---

Hey!
Ik had even wat tijd, dus ik heb wat hoofdstukjes vooruit geschreven!
Ik ga ze niet allemaal tegelijk publiceren, dus heb geduld!
xx