~Hiçbir şarkı bu şiire bu kadar yakışamazdı.
Rapunzele, kül kedisine, pamuk prensese ve kendini prenses sanan kıskanç kölelere ithafen...
Çevremizde çok var değil mi belki de içimizden birileri. O(nlar) kendini bilir ben mesajımı ilettim şimdi sıra sizde.
Ne kulede hapsedilirim
Ne pabuçsuz gezerim.
Senin gibi akılsız değilim.
O zehirli elmayı cadıya yedirmesini bilirim.
Benim masalımda ezik başrollere yer yoktur.
Kuralları her daim ben belirlerim.
İşe yaramaz prensler, yaşlı krallar, çirkin kurbağalar...
Hepiniz yolumdan çekilin.
Artık sahne sırası sadece kraliçenin
Tahtıma göz koyan taklitçinin
Bırakın, üstesinden gelirim.
Haliyle onu da ben yazar, ben yönetirim.
Sesleniyorum işte o beceriksiz taklitçiye:
Ne sanıyorsun kendini?
Aptal prensesin kölesi
Ben kendi saltanatını kuran
Herkesin imrendiği, namıdiğer buzlar kraliçesi
Şu zavallı haline bak.
Gölgeme sığınan gizli bir korkak
İçin dışından beter, çürümüş zambak
Bana etkin anca toz tanesi kadar ahmak
Kıskançsın, değerin o kadar alçak
Benimle kıyaslanamazsın bile
Yapıştın yine kene gibi üstümüze
Masalımdaki âciz rolün bitti.
Yeter artık bizi rahat bırak!
İlk bölümden farklı ve iddialı bir giriş yapmak istedim. Çünkü kraliçeler asildir ve gücü onlar simgeler.
Şiir sizce nasıl olmuş yorumlarınızı bekliyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ruhumdan Notalar
PoetryŞiirler bana aittir. 🌟 Her şiir şairinin ruhunu taşır. Bazen bir parçasını bazen bütününü yansıtır. Hikaye, romanı herkes okuyup anlayabilir ama şiir sadece yüksek ruhların buluştuğu noktadır. 🌟
