HAYAT

KORKU

Şu hayatta yaşadığımız herşeyin kalbimizde zihnimizde izi var. Bazıları çok derin. İstediğin bütün merhemleri sür yine de izi geçmiyor. Bu izlermidir bizi büyüten. Attığımız her adımda korkak olmamıza sebep olan. Şimdi daha iyi anlıyorum çocukken korkusuz olmamızı. Çünkü insan büyüdükçe yaşanmışlıklarıyla beraber daha korkak ve ürkek oluyormuş. Keske hep çocuk kalsaydıkta korkmanın ne demek olduğunu öğrenmeseydik. Korku öğreniliyormuş ve bize bunu sen öğretiyormussun hayat. Öğrettiğin bu korku bazen bizi korusada genellikle güzel şeyleri kaçırmamıza sebep oluyormuş. Keske hayat bize korkuyu öğretirken cesur olmayı da öğretseydin. Böylede yaşamımızda denge kurabilirdik. Ama sen genelde kötü şeyleri öğretiyorsun. Peki neden? Hani biz birkez geliyorduk dünyaya. Hani hayallerimizin pesinde kosmak endoğrusuydu. Bu oldumu şimdi biz korkarken nasıl hayallerimizin pesinde koşucaz. Ya hep senin yüzünden hayallerimizi gerçeklestiremezsek o zaman ne olcak. Sen şimdi bizden mutluluklarımızı umutlarımızı çalmış olmuyormusun. Ahh hayat ne kadar ilgincsin seni anlamak neden bu kadar zor?