HAYAT

VEDA

    Her yeni gün bir veda demekmiş. Bazen hep varmışçasına özgürce ve fütursuzca yaşıyoruz hayatı. Hiç düşünmüyoruz yarın ne olcak diye. Elbette her zaman yaşayacakmış gibi bu hayatı dolu dolu ve mutlu yaşamalı insan ama bazen. Hayat sana hiç beklemediğin anda bir sonun olduğunu ve bu yolun bir gün biteceğini hatırlatıyor. Ne kadar istemesek de kabul etmek zorunda olduğumuz bazı gerçekler var bu hayatta. VEDA gibi acı, kırıcı, yıkıcı sonlar var. Evet ben de bu sonlardan birini yaşamış bir kişiyim. Kalbim acıyor ve her nefes alışım hançer gibi saplanıyor kalbime. Bilmezdim vedaların bu kadar üzücü olacağını. Her son yeni bir başlangıç ama hiç bir şey gideni unutturmuyormuş bu hayatta. İnsan her gün üzülür mü evet her gün üzülürmüş. Sessiz ve usulca ağlarmış. Dışarı akamayan göz yaşlarında saklanırmış vedalar. Sanki bir daha hiç yaz olmayacakmış gibi üşütürmüş kalbi. En kötüsü sen vedalara alışmak zorun da kalırmışsın. En acısı günler aylar ve yıllar geçse de vedanın üstünden sen her gün yeniden uyanırmışsın. Hani derler ya insan oğlu herşeye alışır gerçekten de alışıyormuş insan. Hemde hiç bir şey yapamadan. Şimdi geriye ne kaldı dersen elinde. Hayatın var ve seni seven insanlar var bu hayatta. Bazen sevdiklerin için yaşarmışsın. İçinden yaşamak gelmese de. Bilmezdim kelimelerin içindeki hüznü anlatamayacağını. Dile dökülmez acıların var olduğunu. Evet her yeni gün yeniden veda etsek de geçmişte kalıyor yaşadığın her acı. Sen insanoğlu inadına yaşa ki her sonun ardındaki umut ışıklarını gör. Bugün yeniden inan kendine ve hayatın sana getireceği güzelliklere. İnanmak bu hayatta duyduğun en büyük ihtiyaçtır. İnancın ve umudun bittiği yerde ölüm başlarmış. Bazı vedalar içindeki çocuğu öldürse de sen yaşamaya devam ettiğin sürece yeniden doğmasına dair bir umudun olmalı içinde yoksa gerçekten de bu hayatta yaşamaya gücün kalmazmış. Dün bugün yarınlarımız hep umutla yaşanmalı ki gerçekten yaşadığını hissedebil.