Teni Tenime ٭ Taekook

☆¹² ~ Bu ses. Yoksa

Beni kollarının arasına almış sıkıca sarılan bu beden bana çok yabancıydı. Yavaşça geri çekilip yerime oturdum.

"Buyrun" jk

"Oğlum benim. Seni nasıl özlemişim bir bilsen" anne

"Evet o yüzden 21 yıl sonra geldin" jk

"Jungkook başımdan çok kötü şeyler geçti" anne

"Ne olmuş olabilir ya. Hadi anlatsana. Beni bir yaşımdayken bırakıp gidecek kadar ne olmuş olabilir sana" jk

"Sen daha doğmadan önce hamileyken babanın beni aldattığını öğrendim. Yine de senin için dayandım. Fakat bi gün eve geldiğimde yatağımızda babanı başka bi kadınla buldum. Evden ayrıldım. Doğuma kadar baban asla bana ulaşmaya ya da barışmaya çalışmadı. Ta ki doğurana kadar. İzimi sürmüş. Ben doğumdan sonra uyurken seni alıp gitmiş. Uyandığımda yoktun. Seni almak için çok çabaladım ama baban seni bana vermedi." anne

Ellerini elimi tutmak için masaya uzattığında geri çektim.

"Senin için babanla barıştım ama baban kendine çeki düzen vermedi. Ben de-" anne

"Sen de siktir olup gitmeye mi karar verdin?" jk

"Oğlum deme öyle" anne

"Bak ben 22 yaşındayım. Ya ne biliyim 15imde beni arayabilirdin mesela. 16ımda, 17imde niye şimdi ya neden?" jk

"Üniversiteye gittiğini duyunca seni aradım ama bulamadım. Geçen sene buldum seni aslında ama karşına çıkmaya cesaret edemedim" anne

"Ben gerçekten istemiyorum ya. Ne seni ne babamı ikinizi de istemiyorum" jk

"Bana ısınırsın belki zamanla. Babanın nasıl biri olduğunu biliyorum ama belki bana alışırsın." anne

"İstemiyorum" jk

Ayağa kalkıp arkama bakmadan içeri kasaya gittim. Hesabı ödedikten sonra arabaya binip eve gittim.

Hayatımda istediğim tek insan esmerdi. Onunla her şeyi yola koyabilmek için elimde tek bi şans vardı. O buluşmaya gidecektim.

O gün geldiğinde sabah erkenden yola koyuldum. Binanın önüne geldiğimde içimdeki heyecanı bastırmak için nefes egzersizleri yapmaya başladım.

Arabadan indiğimde tüm o anılar film şeridi gibi gözlerimin önünden geçti. İçeri girip sınıfa çıktım. Kapıyı açtığımda esmer dışında herkesin orda olduğunu gördüm. Oturmuş gülerek sohbet ediyolardı. İçimdeki özlem sönmeye başlamıştı. Ama hala alev alev yanan özlem ateşimi söndürecek kişi gelmemişti.

"Vayyy Jungkook gelmiş" yg

"Nabersiniz ya" jk

"Oğlum asıl sen nasılsın lan" nj

"İyiyim Namjoonum" jk

"Ya git o kadar arama sonra Namjoonun mu oldu" sj

"Biz seni öldün sanıyoduk ya" hs

"Harbi lan whatsapp okundu kısmını da kapatmış mesaja bakmadı sanıyodum" nj

"Taehyung'a ulaşabilen var mı bu arada?" jm

"Jungkookla konuşuyolardır herhalde" sj

"Hayır" jk

"NE?" hs

"Siz o kadar yattınız kalktınız nasıl konuşmuyonuz amına koyim" yg

"Konuşmuyoruz işte" jk

"Bi tek ben ulaşabildim sanırım" nj