Güneş:Cenazelerini taşımıştık. Cesetleri yoktu ben askeriyeye gittim. Bana gönderdiğin çiçeklerden birini gömdüm seni belki gözlerimle görmedim fakat kalbimle sevdim yüzbaşı.
Güneş:Hala o an gözlerimin önüne duruyor. Buket bana ağlar şekilde Atalay'ın sizinle silah arkadaşı olma heyecanını anlatıyordu. Ben sessiz kaldım.
Güneş:acaba siz ne demiştiniz yüzbaşı? Silah arkadaşınızı duyunca ne demiştiniz? Son sözleriniz neydi? Çok yandı mı canınız...?
(00.00)
Telefonu bir kenara koydum. Cesedi daha bulunamamıştı işin garibi ön saftaki kimsenin cesedi yoktu. Bu kindar hisleri unutmamak için bir mesaj daha yazdım. Bıraksalar günlerce yazarım ona delice tezler uydururum. Kendimi rahatlatırdım.
Güneş:Acaba o kansızlar nasıl öldürdü sizi? hiç mi düşünmediler ailenizi? Acaba kaçırdılar mı sizi, ondan mı bulamadılar? Yoksa savaşda şüphe mi ettiniz şehitlikten, ondan mı reddetti ruhunuz bedeninizi.
(00.01)
Zırvalamayı kesmek istercesine telefonu parmaklarımdan fırlattım. Gözümden fırlarcasına kaçan yaşlardan utandım. Yasıma devam ediyordum... biraz daha...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VATAN YÜZBAŞI
Fiksi Remaja054**:fotoğraf 054**:hain! 055**:Güneş hanım evinizin kordinatlarını aldık. Nasıl aldınız numaramı? 054**:salak salak şaka yapma semih! 054**:aldattın kızı amip! Ona hain diyorum. 054**:tabi bana sorarsan anne ile babanın yaptığı vatana ihanettir. 0...
