Okul yolunda yürürken yine onu düşünerek kulaklığımda çalan şarkıyı mırıldanıyordum.
"Bu şehirde bulamazsın seven biri Seni ben gibi Ben gibi, Ben gibi, Ben gibiii Nasıl oldum değil umrumda. Başa çıkamadım, bence sanrılarla..."
Jeongin'e olan hislerim ne zaman bu kadar arttı bilmiyordum ama bu hislerin bana zarar vereceğinden emindim. Çünkü ortak hiç bir yönümüz yoktu, tamamen zıttık.
"Yine ne düşünüyorsun, kara kara" diyen Jisung'la kulaklıklarımı çıkarıp şarkıyı kapattım.
"Hiç, sadece okula yürüyorum" dediğimde Hyunjin'le göz devirdiler.
"Ya sen çıksana şu imkansız aşık kafalarından" diyen Hyunjin'e döndüm ve tam konuşucakken Jisung lafa atladı.
"Hiç bir aşk imkansız değildir, Lee Felix. Güneş tutulması niye var sanıyorsun" dediğinde anlamaz gözlerle ona baktım.
"Bir japon efsanesine göre, Ay ve Güneş birbirlerine aşıklarmış ama zaman farkı yüzünden asla kavuşamıyorlarmış. Bu yüzden Tanrı Güneş tutulmasını yaratmış, insanlar imkansız aşk diye bir şey olduğuna inanmasın diye"
"Adı üstünde efsane, Jisung" dediğim an bana öldürücü bakışlar atmaya başladı.
"2 yıldır aşığım ona ama o benim varlığımı bile bilmiyor." Hyunjin söylediklerime göz devirdi.
"Ya bana bak boğarım seni, kaç kere sana baktığını söyledin." söyledikleri doğruydu bazen etrafına baktığında gözleri bana takılırdı. O an nefesimin kesildiğini hissedip başka şeylerle oyalanmaya çalışırdım.
"Gözleri takılıyor sadece, önemli bişey yok." Jisung sinirlenip bana döndü.
"Niye sadece sen de takılıyor gözleri."
Cevap veremedim vericek cevabım yoktu çünkü. Sessizce yolumuza devam ettik, okul bahçesine girdiğimizde Jeongin ve sürekli dip dibe olduğu 4 arkadaşının gülerek bişeyler konuştuğunu gördüm. Acaba bir gün gülüşünü yakından görme şansım olur muydu?
O sırada Jeongin arkasına bakıp beni görünce ayağa kalkıp yanıma geldi. "Lee Felix sensin değil mi" dediğinde kafamı olumlu anlamda salladım, kalbim çok hızlı atıyordu.
"Jisoo hoca, ortak çalışacağımız bir proje vericekmiş. İlk ders yanına çağırdı. Ben spor salonunda olacağım gelirsin beraber gideriz." dediğinde "Tamam, gelirim" dedim gülümsedi ve arkadaşlarının yanına döndü.
"Jisoo hoca müzik hocası demek ki hem başbaşa vakit geçiriceksiniz hem de beraber müzikle ilgili şeyler yapacaksınız." diyip ellerini birbirine çarptı Jisung. Jeongin'le başbaşa vakit geçiricek olmak kalbimin hızlanmasına neden oluyordu.
☆☆☆
İlk ders saati geldiğinde spor salonuna gittim. Jeongin basketbol oynuyordu. Beni gördüğünde son bir kez topu potaya attı ve yanıma geldi.
"Üstümü değiştirmem lazım 5 dakika sürücek sadece bekler misin?" diye sorduğunda olumlu anlamda kafamı salladım. O soyunma odasına gittiğinde ben de telefonumu alıp boş boş gezinmeye başladım.
Yaklaşık 5 dakika sonra Jeongin geldi. Sessiz adımlarla müzik odasına doğru ilerlemeye başkadık. Sessizliği Jeongin bozdu "Niye bu kadar sessizsin?" diye sorduğunda ona baktım. "Arkadaşlarınla bile çok konuşmuyorsun dikkatimi çekti. Neden bu kadar içine kapanıksın?" ilk konuşmamızın böyle olmasını asla beklemiyordum. "Bilmem." diyerek kısa kestim bu konu hakkında onunla şuan konuşmak istemiyordum.
"Çocuklar, son zamanlarda sesinizin fazlasıyla uyumlu olduğunu fark ettim. İkinizin sesine de fazlasıyla yakıştığını düşündüğüm bi şarkı var elimde. Eğer ikiniz de kabul ederseniz sizden 1 ay sonraki gösteride bu şarkıyı beraber söylemenizi isteyeceğim. Gün sonuna kadar beraber bir karar verip bana söylerseniz sevinirim." diyerek elimize şarkıyı verdi.
Jeongin "Hocam benim için bir sorun yok. Felix'de kabul ederse söyleriz şarkıyı." dediğinde Jisoo hoca çok sevinip bana baktı. Kafamı olumlu anlamda sallayıp "Olur." dediğimde Jisoo hoca gülümsedi. "O zaman 1 ay boyunca burası sizin çocuklar istediğinizde gelip çalışabilirsiniz."
★★★★★
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İlk bölüm olduğu için biraz zorlanarak yazdım sürekli silip bir daha yazdım. Umarım olmuştur.
