I.Bölüm

295 22 34
                                    

○●

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

○●

Alvin.

Hayatlarımız bir yapbozdan ibarettir,Daima eksik bir parçamız vardır.Birileri gelir, O eksik olan son parçamızdır aslında ve yapboz tamamlanır.Sizler,
Bu nadide parçayla beraber hayat bulmuş olan görüntüyü çerveletmek isterseniz fakat,yapbozunuzdan eksilen bir parça olduğunu farkedersiniz.
Şimdi ise görüntü tamamen bozulmuştur.Resmin ortasında kocaman bir boşluk vardır.Ve artık resmin tamamlanması imkansız gelir.Eksilen parçanızın yasını tutarsın,yapbozunuzu bozarsınsınız.
Aylar,belki de yıllar geçer.Yapbozun artık sizin için bir degeri kalmamıştır.Lâkin hiç beklemediğiniz bir anda,eksilen parça elinize geçi verir,işte o zaman tökezlersiniz.Çünkü artık ne yapbozu istersiniz ne de o yapbozu çerceveletmeyi.Ama sizler zayıfsınızdır ki yapbozu yeniden yaparsınız.Artık eksik parçanız yoktur,görüntü tamamı ile bütündür..

Akşam üzeri yağmur insanların kirli ruhunu az da olsa belki de azaltmak için üstümüze yağıyordu,Sahiden yağmur insanları kirlerinden arındıra bilirmiydi?Yoksa biz mi inadına kirli kalmak için yağmurlardan kaçıyorduk?Annaannem bir keresinde beni göğün gözyaşlarından kaçarken görmüş,ve bunu bir daha tekrarlamamamı söylemişti 'Neden' diye ona çok sormuş;ama ne o cevap vermiş, ne de ben anlayabilmistim.

Şimdi anlıyorsun değilmi Alvin?

Anlamıştım,Anlamıştım fakat o gittikten uzun zaman sonra Anlamıştım.

Kafamı yine aynı düşünceler kovalarken,ayaklarımı aşağı salladırıyor bir yandan da düşüncelerimi susturmaya çalışıyordum.Yaşamaya değer ne var di ki hayatımda,hiç birşey.hiç birşey.hiç birşey.Her gün bu yere gelir saatlerce hiç bıkmadan oturur,metrelerce aşağıdaki karanlık denizi izlerdim.

Kimine göre yalnızlıktı bu,kimine göre kendini bulmaya çalışan biri.

Düşüncelerimi susturamicağimi anladığımda,yerimden kalktım.Arkamı dönüp gideceğim sırada ani bir frenle yolda duran siyah arabaya baktım.Bütün hersey beni mi buluyordu?

İçinden biri çıktı,bir adam.
Telefonla konuşuyordu.Ne dediklerini duyamıyor onu tam olarak göremiyordum.Önümde ağaç,bende arkasına gizlenmiş,belamı arıyordum herhalde.

Tanrının Tanrıçası Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin