Tanrının Tanrıçası

lll.bölum

                             

                              ♤

Dünya artık benim için uyandığımda başlayan kötü bir rüyaydı.Şimdi ne yapmalıydım?Sevilmemek beni sadece üzmeli miydi?Yoksa kahrından öldür meli miydi?insan böyle zamanlarda ne hissetmeliydi?Üzgün olmaktan öteydi duygularım,ama ölüme de bir o kadar uzaktı.Eksik,yitik,sahipsiz gibiydim.Öylece kalakalmıştım bir hiç gibi.Akşamdı, hüzünlüydüm.Hüznü seviliyor sandığımdan değil,sevilmediğime yangınımdandı..Oysaki hiçbir günahım yoktu.

Aşkın bir bekleme odası vardı.Orada oturup sıramı bekliyordum.Sevdiğim adamın bana gelmesini..O adam arada bir odanın kapısından bakıyor ve gülümsüyordu.'Biraz daha bekle'demekti bu.'Biraz aşklarım var,bitirip geliyorum'demekti.

Ona inanıyordum.Daha doğrusu inanmayi seçiyordum.Hep öylesini seçiyordum.Çünkü aşkta kör olanlar sevdiğinin yalancı olduğunu bilmesine rağmen ona 'kanmayı'degil,'inanmayi seçerdi'.

Kara talihime yanıyordum.Kendimi acıyarak izliyordum ve ne çok ağlıyordum icimden'bu Aşk'a değer'diye..'Olsun bazı aşklar gözyaşıyla büyür'diyordum.

Suskunlaşıyordum.Anlamaya çalışıyordum içimi.Kalbimi aklımla anlayamazdım ki.

Giden hep kazanıyordu ama kalan olmak bana hiç yakışmıyordu.Üstüme asıl yakışmayan sevilmemiş olmaktı.Bir ihtimali oynamak ne kadar gurur kırıcıydı.Hiç bir şeyin yolunda gitmediği bir yoldaydım.Bir öykünün sonu olduğumu sanıyordum,meğer daha girişimde kandırmışlar beni.

Susmuştum,susmuş ve zemindeki fayansı izliyordum.Diyecek birşeyim yoktu.Buna bir cevabım yoktu.Çünkü bende bilmiyordum.Hayatımdaki 5 yılın nerede olduğunu bilmiyor,ve artık bilmek istemiyordum.Bunu zamanında çok düşünmeye çalışmış,âdeta kafayı yemiştim.Istemiyordum.Tekrardan aynı şeyleri düşünüp kafayı yemek istemiyordum.

Derin bir nefes alarak gözlerimi fayanstan çekerek Karanlık deniz gözlerine çevirdim orman gözlerimi"Bilmiyorum,Hayatımdaki 5 yılın nerede olduğunu bilmiyorum." dedim.

"Hayatındaki 5 yılın nerede olduğunu bilmediğini ve buna inanmamı bekliyorsun öyle mi?"dedi ve gülmeye başladı.Keyiften uzak bir gülmeydi bu.Siniri bozulmuş bir gülümseme.