Kayıp Ruhlar

Bilinmezlik

Soğuk bir üperti geziyor ensemde..
Tanıdık bir his işliyor yavaşça iliklerime..
Hazır olunmuyor işte ..!
Hiçbir zaman da olmayacağım, biliyorum..
Sen hazır mıydın giderken sevgili..?
Biliyor muydun gideceğini..?
Sorduğumda soru mu şimdi, değil mi..!
Biliyordun ve bildiğin hâlde gidiyordun..
Biliyordun ve bildiğin hâlde hazırlıyordun beni..
Bilseydim .... ...... .......... !!!!
Bırakmazdım hiç ellerini...
Çocukluk ; belki de en masum haliydi zamanın,
Öldürmeselerdi gülüşlerimizi..
Tek korkumuz düşmek olsaydı seninle,
Çok güzel olmaz mıydı sevgili...
Yüklememelilerdi omuzlarımıza bunca yükü..
Belki o zaman yıkılmaz yaşardık özgürce...
Bilseydim .... ...... .......... !!!
Tüm yüklerini alırdım kendi üzerime...
Aklımdasın demekle, yüreğimdesin demenin arasındaki farkı yaşayan biliyor...
Ve yaşayan çekiyor özlemini...
Öfkesini ve acısını yaşamanın getirdiği yoğunluğu...
Elimizden zorla alınan her mutluluğu...
Yavaş yavaş azalan ve yarına kalmayan umudu..
Verilmiş sözün ağırlığı ile açmayı gözlerini her yeni güne..
Biliyor musun sevgili nasıl bir zorluktur o...
Gözlerin dolar gerçeklerle ama umudun da vardır hani bir nokta misali..
Geceye dönünce biter, gerçekler ağrıtır minicik kalbini..
Bir gün gelir tutarsın tüm sözlerini..
Bilseydim .... ...... .......... !!
Tutmazdım sözlerimi...
Yine de kıyamazdım kırık tebessümüne..
Kıyamaz ve gülümserdim gözlerine...
Bilmiyordum...
Bilseydim .... ...... ..........!
Özür dilerim sevgilim, bilemedim....

01.02.2024 02:58