Bakmıyorum ardımda kalan adım izlerime..
Geldiğim yolu biliyorum gittiğim ise meçhule divane..
Seviyorum; yolda olmayı, önüme çıkan her baharı..
Dikenli çalıların arasında saklı kalanları..
Benden önce de yürüdüler bu yollarda..
İzleri duruyor hâlâ kurumuş toprakta..
Bazıları silik olsa da bazılarının yanında..
Buradalarmış bir zamanlar onlar da..
Düşünmeyi erteledim belirsiz günlere..
Anı yaşıyorum, telaşsız, sakince...
Sol yanımda uzanıyor uçsuz bucaksız masmavi bir deniz..
Sağ yanımda yarışıyor onunla yemyeşil bir orman..
Önümde çöl kumları..
Ardımda meltemsi bir rüzgâr..
Gökyüzünde binlerce yıldız göz kırpıyor gözlerime..
Gülümsüyorum her daim her birine..
Yüreğimde sakinlik var sevgili..
Ardımda bırakmışım sanki tüm acıları..
İhtimalleri..
Olanları..
Bitenleri..
Gidenleri..
Belirsizliği..
Tüy kadar hafif şimdi benliğim..
Her şeyi kucaklayıp hepsiyle vedalaştım sevgilim..
Hayat bize aynı şeyi öğretti farklı şekillerde..
Dönemiyorsun gittiğin yerlerden..
Ölemiyorum zamanı gelmeden..
Elbet buluşuruz bir bahar gecesi..
En derininde uykunun ya da uykusuzluğun..
Dolunaya dönerken gece..
Ya da hilale çalarken hükümsüzce..
Elbet buluşuruz mavinin siyaha karıştığı yerde..
Kuzeyinde doğarken güneş..
Rüzgâr saçlarımızı savururken..
Yeryüzü söğüde doymuş , yeşermişken..
Kahvesine düşer yeşil gölgeler...
Sevgili..
Söz ver...23.03.2024 1:30
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kayıp Ruhlar
ПоэзияZamanın sonsuz boşluğuna esir düşmüş iki çocuk varmış. Biri dünyada yaşamaya devam etmiş verdiği sözü tutarak. Diğerine ne olduğunu bilmiyor insanlık..!