Bir gerçeğe uyanacağımı bilseydim..
Bu gece hiç uyanmamayı dilerdim..
Uyuyayım ama uyandığım bir gerçek olmasın gece..
Sevgili, nedenler bitti şimdi..
Nasıllar tarih oldu sayfalarda..
Romanların altı çizili, ışıltılı sözleri silindi karanlıkta..
Bu gece ilk ve son kez düştü umudum yere..
Artık kaldıramam olduğu yerden, kırıldı bir kere..
Gerçekleri öğrenmek ağır geldi ruhumun çiçeğine..
Gizine sığınacağım tüm limanlar yandı, tek seferde..
Sevgili, göğüne asılmayacak artık şiirlerim..
Düşecek saçlarını bulamazlar..
Aramadığımdan değil, arasam da artık yoklar..
Ruhum sancıyor hepsinden beter..
Oysa öperdim toprağı omzundan..
Toprak da biraz sen..
Oysa ıslanarak dans ederdim yağmurla..
Yağmur da biraz sen..
Oysa rüzgâr oynardı saçlarımla..
Rüzgâr da biraz sen..
Oysa tüm söğütleri toplamak isterdim avuçlarıma..
Tüm söğütler sen..
En çok şiirlerimi asardım göğe..
Tüm şiirlerim yalnız sen..
Sevgili, biliyorum, bilmek istemesem de..
Bildim, öğrendim, uyandım..
Yine de hâlâ güzel, sana yazmak..
Bir daha yazamam belki de..
Yine de seni özlüyorum sevgili..
Yine de yazmak istiyorum şiirleri..
Asmak istiyorum göğe..
Umudum düşmemeliydi yere..
Kırılmamalıydı kuşların kanatları..
Uçurtmayı vurdular sevgilim..
Düştü yere yıldızlar..
Şarkıların notasını çalmışlar, sessizce ağlıyorlar..
Sevgilim susma..
Sevgilim sen gittin, söğüdü söktüler toprağından..
Sevgili madem gelemeyecektin,
Söz verdirmeseydin ruhuma..
Biliyordun dağılırdım, dağıldım..
Biliyordun herkesle anlaşırdım bulmak için seni, anlaştım, yine de bulamadım..
Biliyordun solardım sensizlikten yaşarken, solup solup yeniden açtım..
Biliyordun sırf söz verdim diye,
Tuttum, hep tutardım..
Bir kâbus olsa tüm gerçekler,
Ben yine umuda uyansam..
Sevgili, çok ağır bu, eziliyor ruhum altında..
Sevgili yine de çok güzel sana yazmak..
Düşmeyecek olsa da göğünden saçlarına..
Sevgili sen,
Anlatmaya kelimeler de yetmiyor artık..
Haykırmak istiyorum tüm gerçeği yeryüzüne..
Ölüyor çocuklar sevgilim..
Ölüyorum onlarla..
Sevgili yine de çok güzel sana yazmak..
Acı bir veda dökülüyor gözlerimden..
Madem ayrılmış yollarımız seneler önce..
Kahretsin ki hâlâ çok güzel, sana yazmak..
Gerçeği kabullenirim gün gelince..
Geceleri kâbus olup çökemez, bu geceden sonra üzerime..
Son bir defa dahi olsa görmek istemiştim çöl kahvelerini..
Düştü sevgilim..
Düşürdüler yere..
Bir gerçeğe uyandım bu gece..
Yine de yazmak sana, hâlâ çok güzel..
Yine de yazmak sana..
Kahretsin ki çok güzel..16.05.24 02:18
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kayıp Ruhlar
PoetryZamanın sonsuz boşluğuna esir düşmüş iki çocuk varmış. Biri dünyada yaşamaya devam etmiş verdiği sözü tutarak. Diğerine ne olduğunu bilmiyor insanlık..!