Adresi olmayan mektuplar vardı ellerimde...
Sararmış ve solmuş zarfının rengi...
Hangi hasreti barındırıyor ya da hangi sitemi döküyor cümleleri...
Belki de boştur kalbi gibi zarfın içindeki..
Belki de göğe çalmıştır mürekkebin rengi...
Adresi olmayan bir mektup var elimde...
Sevgili...
Rüzgârın denize sarmalandığı bir çağa uyansak şimdi...
Bıraksak öylece serin sulara tutsak kalan bedenimizi...
Gülümsesem gerçekten...
Gülümseyişime gözlerinle eşlik etsen..
Sevgili...
Nehrin kıyısında toplanan taşların, söylediği şarkılara açsak gözlerimizi...
Ürkerek, korkutmaktan cüceleri...
Yavaşça dokunsa parmak uçlarımız, taç yapraklarına çiçeklerin...
Nefesine karışan nefesim, buhar olsa beslese şiirleri...
Sevgili..
Gecenin karanlığına gizlesek, yüreğimizde kopan gizleri...
Fısıltısında duyulan çığlığı örtmek için uğraşan insanlara,
Bir kıyım yapsak kurtarsak haykırışları...!
Avucumuzdan yere süzülüp damlayan kanlarla,
Sulasak kurumaya yüz tutmuş toprakları...
Sevgili...
Ay doğmadan gitsek, bilmediğimiz bir şehre kessek biletleri...
Belki de açarız kanatlarımızı, uçarız semaya..
İzleriz yer yüzünün iz düşümünü, metrelerce yüksekten...
Kaparız gözlerimizi, ellerimiz kenetliyken..
Bir hayal kurarız rüzgâr, söğüt, nehir ve deniz...
Dallarına saklarız siyah kediyi...
Dalgalarında gizleriz yunusun grisini...
Sevgili...
Adresi olmayan mektuplar var ellerimde...
Göndersem bir posta ile, ulaşır mı varsa bekleyenine...
Bilmiyorum içindeki cümleleri...
Belki hasretini dökmüştür, belki de sitemini...
Belki de bilmiyordur yazan da yazdığı hislerini..
Sevgili...
Gidelim mi hemen şimdi...
Kızıla boyanmadan gün...
Doğmadan gece...
Yazılmadan adressiz mektuplar...
Henüz zamanımız var ....
Avuçlarım yanmadan gidelim mi...
Belki de hiç yazılmadan ulaşırlar....22.02.2024 17:27
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kayıp Ruhlar
PoetryZamanın sonsuz boşluğuna esir düşmüş iki çocuk varmış. Biri dünyada yaşamaya devam etmiş verdiği sözü tutarak. Diğerine ne olduğunu bilmiyor insanlık..!