KELEBEK ÖMRÜM

🦋 BÖLÜM 4 🦋

Düzenlendi ✔

Bölüm Sözü:
Kaderleri bir kara kalem resmiydi ne kadar güzel çizilse de siyaha boyanmıştı bir kere.

Bölüm Şarkısı:
GGOX-GÜNLÜK

Bir kaç adım yaklaştı. Dudakları aralandı "Sen gerçek misin?" Gülümsedim. Elimde ki şiir kitabını gösterdim. "Hiç okudun mu?" Şiir kitabında gözleri gezindi. "Bu raflarda ki tüm kitapları okudum. Elindekini de okudum."Diye bir açıklama yaptı. Başımı salladım. "En çok hangi şiiri beğendin?" Diye sordum ona laf sokmayı sonra yapacaktım şimdi insana benzemediğimi söyleyebilirdi.
"Senden Kalanlar ve Sen şiirini çok seviyorum." Dediğinde şaşkınlığımı gizleyemedim. "Noldu? Senin de mi en sevdiğin şiir." Dediginde istemsizce başımı salladım. Aslında şaşırdığım şey çok sevdiğim değil rastgele açtığım iki sayfanın da onun en sevdiği şiirler olmasıydı. Bunu saçma buldum ve hızlıca kitabı rafa, eski yerine koydum.

Sahneye topuklu ayakkabılarla yavaş ama bir manken yürüyüşü sergileyerek varmıştım. Basamakları tek tek sakince ama bir o kadar da heyecanlı çıktım. O da yavaş yavaş içki dolabına yürümüş iki şişe, bir kadeh almıştı. Koltuğuna geçtiğinde "Nasıl olmuşum?" Diye sordum gülümseyerek.

YAZARDAN:

İkisininde kalp atışları çok hızlıydı. Kelebek sorduğu sorunun cevabını bekliyor, Kadem doğruyu mu yalanı mı söylese diye düşünüyordu. Yalan söylemeyi tercih etti çünkü bu sefil kızın bu kadar güzel olması tanrının bir oyunu olmalıydı. "İnsana benzemişsin." Dedi içindeki hislere nazaran çünkü ona göre şu anda karşısında zümrüt yeşiliyle bezenmiş bir melek duruyordu elbette bunu ona söylemeyecekdi. Bu hayatta güzel olan her şeyi sanrı bulmuştu ta ki onun dinlendiren, aklını karıştıran her sesi susturan bu sesle tanışana kadar.

Kadem de biliyordu. Kelebek yaralı bir kelebekti. Kanatları kırık, boynu bükük, tanrının özene bezene yarattığı bir mahlukat olduğunu çok iyi biliyordu. Yutkundu, göğsü hafif inip kalkıyordu çünkü kalbini sakinleştirmeye çalışıyordu çünkü bu çok saçmaydı. Bir güzellik kalbini bu kadar hızlı attırmamalıydı. Aklına "Kalpten kopmuş şiirler" kitabında ki bir kıta geldi.

"Bir anlık bir şey ne kadar hızlandırdı kalbimi
Bakışların gözlerimi yaktı
Gülüşün beni benden aldı
Unutmak elde değil."

Gülümsemesi gerçekten hoş ve sevimli geliyordu Kadem'e onu izlemeyi seviyordu.

Kelebek'in bütün heyecanı kaçmıştı. Sadece insana mı benzemişti? Oysaki bir melek güzelliğine sahip olduğunu düşünüyordu. Üzüntüsünü belli etmemeye çalıştı ve çok normal, soğuk olduğunu düşündüğü bir sesle konuştu. "Bugün şarkıyı değiştirelim mi?" Kadem her zaman ki gibi yine onu süzüyordu.

Beğenmiyorsa ne süzüyordu bu kızı!!! Kızında bir beklentisi vardı ya!!!

Kadem yavaşça başını salladı. "Bugünün şarkısını sen seç." Dedi ve hafifçe gülümsemişti. Kelebek'in hangi şarkıyı seçeceğini merak ediyordu. Sonuçta ondan bugüne kadar sadece Ah canım sevgilim şarkısı dışında başka bir şarkıyı dinlememişti. Gerilmişti biraz, boynunu çıtlattı. Ne zaman gerilse, sinirlense veya kötü hissetse boynu gerilirdi bu yüzden çıtlatma gereği duyardı oysaki o da biliyordu boynunu çıtlattıktan sonra çok ciddi ve birazcıkta olsa ürkütücü gözüküyordu.