The Killer's New Life

34

Chapter 34

Anais Point of View

Bago pa ako makapasok sa bahay nila ay napalaban ako sa kanilang tauhan. Hindi ako pumunta para pumatay pero they did not gave me any choice but to kill all of them dahil sinugod nila ako at hindi pinagbigyan.

Iisipin ko pa sana kung tama ba ang pang-iiwan ko kay Raven pero hindi na natuloy dahil sinugod na ako ng mga tauhan ng amain ko.

They tried to ask for my identity first which I answered honestly but they won't believe me and choose to attack me instead.

I immediately controlled their weapons, kaya imbes na sa akin tumama ay sa kanila mismo. Napabuntong hininga ako...kawawa naman sila, mamamatay nang maaga.

"Dalian niyo! Back up!"

"Wala namang anak na babae si Boss!"

"Hindi ba siya ang pinapapatay?!"

"Akala ko ba napatay na 'yan kasama ang nan–"

"Gago, tumahimik kayo!"

Before I end all of them, I have heard something that just cofirmed my spectaculations. Tama nga ako ng hinala, hindi pa nila talaga nahuhuli ang pumatay sa ina ko. The culprit isn't someone from the castle.

Bahagya akong natawa.

I knew it. All this time, I let him alive.

Ahh, putangina.

I missed this feeling, I missed this eagerness...this bloodlust to shower myself in blood.

Huli na ang lahat para sa kanila. The men around me got their heads off their body, all of them. Kaya naman ay napuno ng dugo ang paligid. Hindi na ako nagtaka kung puno ako ng dugo habang papasok. 

Halos matawa ako dahil rinig na rinig ko ang pinag-usapan ng dalawa na siyang dumagdag pa sa mga rason na tama ako tungkol sa taong pumatay sa aking ina.

"Papaano kung hindi na, Anais?"

I smiled widely. "Papatayin ko kayong lahat."

Kitang-kita ko ang gulat at takot na nakatago sa mga mata ni Damon Faramir...dahil na rin siguro ramdam nito ang kagustuhan kong pumatay.

"What the fuck, Anais?!" kaagad kong ikinubli ang uhaw sa halakhak.

My brother got offended by it. "Of course, that was," the truth, "a lie!" I acted like I am hurting my stomach  by just laughing.

"You should have seen your face, Kuya! Dad! Did you saw it?! Hahaha!" I laughed even more.

Tumigil na ako sa katatawa dahil nagmistula akong baliw na tumatawa mag-isa sa harapan nila. "Why did you took that seriously? But not kidding aside, I am really sorry father...for our last fight."

I saw Damon drinking a lot of wine and he then stared at me. I cannot help but to clench my fist.

"It took you long, it's okay. But what do you mean earlier that you knew who killed your mom?"

"Ah! That was a joke too Dad! 'Di ba nahuli mo na? I cannot believe it! I can pass as  comedian! This two great Faramir really thought I were serious."

Tumikhim na lamang si Damon  bago huminga nang malalim. "Siguro naman ay hindi mo pinatay ang mga tauhan ko?"

Napakamot ako sa tanong ni Damon. I smiled out of guilt and Damon just sigh once again because he knew that I killed all of his men.

Nagtagal pa ako sa bahay nila dahil pinagsasagot ko ang mga katanungan ng dalawa at ganoon din sila sa akin. I answered all of their questions with a lie dahil ramdam kong kasinungalingan din ang mga sinasagot sa akin ng amain ko.

I am still part of the organization, dahil hindi naman daw ako umalis.

That's a good news then. May silbi pa sila sa akin.

"Are you done?"

Kaagad akong natauhan dahil sa tinanong ni Raven kaya wala sa sariling napatingin ako sa kaniya atsaka tumango.

"Babalik na ba tayo o may gusto ka pang puntahan?"

"Bring me in your house." sagot ko sa kaniya.

Labag man sa kalooban niya ay sinunod pa rin niya ako. He held my hand and he teleported with me. Nakarating kami sa bahay nila at kitang-kita ko ang gulat sa mga tauhan niya pero mas pinili nila ang huwag kaming pansinin at ipagpatuloy ang ginagawa.

Raven bring me inside their meeting room and in there, we started discussing things about our plan.

Our plan huh.

I started tellimg him my plans inside the academy, kung papaano ko kukuhain ang loo  ng iba pang mga prinsesa.

This time I changed it. Hindi ko ma dadaanin sa dahas dahil kilala ko ang ibang mga prinsesa. kahit iligtas ko pa sila sa kung ano mang trahedya ay hindi pa rin nila ako pagkatitiwalaan. Pero kapag idadaan ko sa maayos na usapan ay baka roon ko makuha ang loob nila.

Gaining my real memory help me a lot. It answered all of my questions at tinulungan nito ako kung papaano linlangin ang mga traidor.

"Akala ko ayos na ang plano mo? What's with the sudden change of plan?" hindi na niya  napigilan ang pagtanong sa akin habang nakikinig.

"Nothing, I just want it safer now. The other one is risky."

"Pero lahat ng plano mo ay nagtatagumpay? There's no such thing as risky when it comes in your plan." napataas ang kilay ko sa binitawan niyang salita.

"Well, I want it to be safe. Unlike last time in my party."

Uh, I'm sorry mom for using you in this.

Mukhang kuha naman niya ang nais kong iparating na wala na akong gustong buhay na mawala hindi kagaya ng nangyari sa ina ko.

"Bakit wala kang masyadong ginawa sa pagkamatay ng ina mo? You did not touch the culprit at all and then you acted like nothing happened."

I frowned on his question. Why he suddenly asked that? I know I bring that topic but why does he need to ask a question? 

The question is simply, that time I still don't have any idea who did that. That is why I acted like I gave up to make the real culprit's guard down.

"Knowing you, you are more than a monster. Sigurado akong papatay ka, but you did not."

Then suddenly an idea come in my mind.

I am at his house, is he cornering me?

Looking at Raven right now that I have gained memories. I just realized he resemble someone from my past and being with him right now....disgust me.

"I did try to do something. But my father did not listen that's why we fought. I cannot kill someone who's innocent. And I accepted it already, mom died, wala na akong magagawa roon. I gave up," Raven's face lightened when I said the last words, "pero alam mo ang paborito kong gawin sa mga senaryo kagaya nito?"

I stood up from my seat and it made Raven alarm. Pinigilan ko ang mata kong tumingin sa pintuan ng marinig ang isang yapak. Tama nga ako, may tauhan siya sa labas.

Bakit kaya? Bakit nga kaya? This asshole.

Huminto ako sa likuran niya at hinawakan ko ang magkabilang balikat niya. He stiffened. Binaba ko ang kamay ko at pinulupot ito sa kaniyang leeg. It looks like K am hugging him from his back. I made my lips touched his ear, namula iyon kaagad.

"Paborito kong paglaruan ang mga traidor." I whispered right in his ear and I can feel him restraining himself to fight something.