The Killer's New Life

32

Chapter 32

Anais Point of View

"What's the result of the investigation?" the headmaster immediately asked his question as soon as I and Azury step inside his office.

Umalis na kami sa Aeryllo Tribe kahapon at kararating lang namin sa akademya pero hindi kami pinagpahinga ng punong ministro. The headmaster look so bothered, napangisi ako sa akinh isipan. Did the King's intellegience warned him that a danger is coming? Ano, takot sila? Putangina dapat lang!

'Tsaka, I don't even remember that I hired someone as a headmaster here.

I stared at Azury waiting for him to answer this one. He raised a brow while looking back at me, what is he plotting? Hindi ko na rin siya mabasa kagaya ng dati.

Wala akong pakialam, I do not give a damn if I cannot read him anymore. He's just a man.

"Tama ka, Headmaster. Familiars tend to go berserk when not feed. Kaya siguro ay ganoon ang nangyari, what happened last time is normal. No one plotted it."

The headmaster sigh in relief knowing that no one is trying to harm the students. The academe is off limits to wars that is why bawal damayin ang akademyang ito kaya nag-alala ang headmaster na baka ay may hindi sumunod sa nag-iisang patakaran na iyan.

Takang tumingin ako kay Azury na abala sa pagsagot sa mga pahabol na tanong ng headmaster. He knew that someone plotted that incident pero bakit iba ang sinabi niya? Bakit niya ako pinagtatakpan?

Ano na naman ang pinaplano nito?

Tumagal din ng ilang oras ang naturang usapan hanggang sa umalis na kaming dalawa dahil nasagot na namin ang lahat ng mga katanungan ng headmaster at bago pa siya tuluyang umalis ay kaagad niya akong hinarap na siyang ikinataka ko.

"Hindi kita pinagtakpan." napataas ako ng kilay.

"Ano'ng pakialam ko?"

Akmang lalapit sana siya pero pinigilan niya ang kaniyang sarili, his face look troubled.  Hindi yata gusto ang sinabi ko.

Huminga siya nang malalim at halatang nagtitimpi sa kung ano mang bagay. "I will not change my plans." he informed me and then he left me.

Halos matawa ako, it did not look like a threat though.

Was that fucker just convincing himself not to change his plans?

Iyan na ba ang tinatawag na luksong dugo? Maybe he is worried to me as his sister. Hah bullshit.

I do not care kung ano man ang totoo, if he's my sibling I will not give a damn about it once he blocked my way to revenge, papatayin ko siya.

I am no longer the Atlantha of the past who is weak when it comes to her heart. I am now Anais of the present that will not give a damn about love.

Love is a poison, it will make you weaker.

Napabuntong hininga na rin ako atsaka umalis. I spent my morning teaching the students some ways to increase their natural stamina, nagtapos ang umaga ko sa parehong dahilan. Kaya naman ay nang kumagat ang dilim ay kaagad akong gumawa ng clone para palitan ako sa pagtulog. I wear a cloak and then decided to teleport in Raven's room.

Pero pagkarating ko sa loob ng kwarto niya ay napakunot noo ako. Pinagmasdan ko ang loob, wala siya sa kaniyang kama kaya naman ay tinignan ko ang sala at wala rin siya, I search for him using mana detection and I frowned, wala siya sa loob ng kwarto niya.

I muttered a cuss. Nasaan ang lalaking iyon? I need him!

Naudlot ang inis ko dahil saktong bumkas ang pintuan sa kwarto niya at isinalubong niya ang kaniyang gulat na mukha. When he get over with the shock he immediately put his things down bago naglakad papalapit sa akin.

"Saan ka galing?" tanong ko sa kaniya.

Tinignan ko ang mga gamit na inilapag niya, a book and some gold accesories. Hindi ko na natignan ang lahat dahil natabunan ng katawan ni Raven ang mga gamit niya. He held my chin to make me look at him, he is now in my front kaya ibinaling ko na lang sa kaniya ang atensyon ignoring his things.

He look at me confused. "It's late, what are you doing here? You need something from me?" he asked me pero hindi makatatakas sa akin ang hindi niya pagsagot sa una kong tanong.

"Your hand, move it away." I told him which made him realize that he is holding my chin.

He smiled at me apologetically. "Come with me."

Nagtataka pa rin siya kaya napairap ako. "I need you, samahan mo akong pumunta sa ama ko."

"What?" kung kanina ay puno ng taka at pag-aalala ang mukha ng nag-iisang lalaking kaya kong pagkatiwalaan ay napalitan na ito ngayon ng inis.

"Bakit? Galit ka?" halos matawa kong sabi dahilan para mailing siya.

Nawala ang tawa sa mukha ko dahil siya naman ang natawa, wow, baliw siya.

"Crap, I forgot you only remember me when you need something from me." bakas ang pait sa boses niya.

What? Don't tell me he's stopping himself to cry?! Come on, I hate drama.

Putangina, hindi pa rin ako sanay sa ganito. I know babae ako pero come on! I became a man once!

"I did not force you to love me, Raven. Ano? Sasama ka o hindi?" I asked him totally ignoring his feelings.

Kitang-kita ko kung paano nagpakita ng takot ang mata niya, afraid that I might throw him away. He should be.

His emotion shifted, he immediately concealed his true emotions. "Okay, I'll come with you." sabi niya at inignora ang sariling nararamdaman.

Napangiti ako, that's more like it.

"You are a monster, you know that?" he carress my face but I hit his hand.

He sigh. "Tell me the details."

"I'll visit my father tonight." naging matalim ang tingin niya sa akin.

"Did you even know kung nasaan siya?" I almost laugh.

"Come on, alam kung alam mo kung nasaan siya, Raven." Tinaasan ko siya ng kilay, I ordered him to keep an eye to my father. Alam kong hindi niya ako mahihindian.

He chuckled. "Damn it. Ano'ng ginagawa mo sa akin?" napangiwi ako sa narinig.

"Hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa isip mo. But okay, I'll tell you." hmmm, we're good then.

I and him immediately teleported by him leading it.

"We're here." He said and I roamed my eyes around.

Nasa hindi pamilyar na lugar kaming dalawa, nakita ko ang hindi kalakihang bahay, it's beside a lake. Wala ring masyadong bantay na nagmamasid sa labas ng bahay nila.

So my father is here? Bakit? Bakit siya narito at parang nagtatago?