The Killer's New Life

40

Chapter 40

Anais Point of View

After killing Franco, Raven rather. I did not restrict myself to kill anymore. They deserve to die. Wala na akong pakialam kung hindi ko matupad ang plano ko dahil may plano o sa wala ako pa rin ang mananalo kahit saang anggulo.

"You're not my sister anymore."

I felt nothing.

I just look at my brother and I felt empty. Hindi masakit pero hindi ko rin masabi kung ayos lang ba.

I felt relief when I killed Damon in my own way na para bang nabunutan ako ng tinik sa lalamunan. And now, my brother is looking at me with so much pain in his eye. He look at me, longing for something yet very pained. His lips were trembling as his gaze settled on the dead bodies around me including his father's.

I used my ability on him so that he will not be able to use his skill. I do not want to kill him, at least.

Pero sa oras na tumakbo siya sa akin na may hawak na kutsilyo ay nasaktan ako kaagad. Kita ko ang ekspresyon niya, his killing intent...I can feel it.

He will really kill me huh.

He fought me with all his might without relying on his magic powers or skill since he cannot use it. I just continue defending myself and did not fight back.
Sinalo ko ang kamao niya na tatama sana sa mukha ko't itinulak siya para malayo sa akin. Pero napansin ko na sa bawat pag-atake niya sa akin ay para bang nahihirapan siya.

I heard him cussing many times, sinabunutan pa ang sarili. He is catching his breath while looking at me with pure hate.

"Who the hell change you?" he asked me almost whispering.

Why he kept asking who changed me? It is obvious that my past experience did! Ang tanging gusto ko lang ngayon ay maghiganti! To take my real father's throne at linisin ang kaharian.

"This is the real me, I'm done here. You can report me all you want. Kumampi ka sa kanila at wala akong pakialam. I will not touch you for now." I ignored his question by saying different thing.

"Nasaan ang kapatid ko?" he asked me while looking at the deepest part of my soul.

Bumigat ang pakiramdam ko at sumisikip na ang dibdib ko. Putangina Anais, kumalma ka.

"Tumahimik ka." hirap akong ituwid iyon nang deritso ang tingin sa kaniya.

I need to leave now.

"Are you that greedy? Hayaan mo na si Azury na makuha ang trono ng ama mo! Para matapos na lahat!" umawang ang mga labi ko pero kaagad kong itinago iyon para manatiling blangko ang mukha ko.

Hindi ko alam kung kutsilyo ba ang mga salita niya pero ewan ko, ang sakit. Bawat mga salitang lumalabas sa bibig niya ay sumasaksak sa akin.

"Ano? A-Ako ang madamot? Ako pa ang madamot?"

Tuluyan ng nabasag ang boses ko dahil hindi ako makapaniwala sa narinig ko kanina lang. Natawa ako nang mapakla.

"W-Wala kang alam, wala kang ka alam-alam! Hindi mo alam kung ano'ng klaseng impyerno ang naranasan ko! 'Wag na wag kang magsasalita na para bang alam na alam mo ang lahat!"

"Bakit? Sige nga! Ano'ng impyerno ang sinasabi mo eh halos buong buhay mo eh pinoprotektahan kita! I am always watching you kaya ano ha? What hell are you talking! Ang simple-simple lang ng gusto ni Dad! Wala kang utang na loob!" hindi ko na napigilan ang sarili kong sakalin ang lalaking ito.

My breathing was fast and I could feel my hand trembling because of different emotions fighting inside me.

Parang punyal na tumatarak sa dibdib ko lahat ng sinasabi niya.

"Ako pa ang walang utang na loob?! All my life I thought you will be always on my side! Pero puta hindi pala kita kakampi! You knew Damon's plan yet you let him?! Kinuhanan mo ako ng ina kaya kinuhanan din kita ng ama, Augustine. Hindi kayo patas kaya ginaya ko lang kayo. Wala kang karapatang magalit dahil gago ka! This will be the last chance that I will let you breath. I am warning you Faramir, I can make you perish, ikaw kasama ng kahariang ito kaya 'wag na 'wag mo akong sagarin."

I let him feel my anger when I let his neck go. Ngayon ko lang nakita na may dugo na niya sa kamay ko. Sa sobrang galit ko ay bumaon na pala ang kuko ko sa leeg niya. Before he can say something I immediately teleported my way out to him.

Ngayon ay nasa labas na ako ng isang pribado at maliit na kastilyo. Nasa labas ako ng gate nito at walang nakabantay sa labas, malamang ay nasa loob sila nagbabantay.

Pumikit ako nang mariin at may katagalan para tuluyang pakalmahin ang nagwawalang sistema ko mula sa naging sagutan namin ni Augustine. Nang dumilat ako ay pinagmasdan ko ang maliit na kastilyo na nakatayo sa isang restricted area.

The castle is surrounded by protective barrier, I can see it so I can break it.

This castle is the new head quarters of Scarlet Nexus and I will take them. Malaki ang kwenta nila dahil lahat ng kasali sa organisasyong ito ay may silbi. All of them are like assassin. They use guns and not sword so I can really use them very well.

Sa oras na lumapat ang kamay ko sa barrier ay may alarm na nagpahiwatig sa kanila na nabasag na ito, hinayaan ko na lamang. Mabuti nga kung ganoon para nakatipon na sila na salubungin ako.

Since the gate is metal, I used my Telekineses to crumple it like a paper tsaka ko ito pinalipad at itinapon sa likuran ko. Tumambad sa akin ang mga armas nila nakatutok sa katawan ko.

They got sniper too.

"Move and you're dead—"

I heard gasps when I controlled all of their guns to fly in the air at itinutok ko pabalik sa kanila iyon.

May isang naglakas loob na sumugod sa akin kaya pinaputukan ko ito at nabasag ang bungo nito na kitang-kita ng lahat.

"I am your new boss. That is a command not a favor."