Ողջույն բոլորին...3 ամիս... չարաբաստիկ 3 ամիսներ.. որոնք խլեցին ինձանից ամեն ինչ...ամենքին...իմ ամենակարևորին...Սոս💔չեմ ուզում երկար-բարակ խոսեմ...ցավոտ ա... չգիտեմ ինչի ա կյանքը էսքան դաժան, ես ամբողջ կյանքում երբեք ոչ մեկի ոչ մի վատ բան չէի արել բայց էն ինչ ստացա կյանքից չափազանց շատ էր😭էն ինչ էղավ էտ օրը սարսափելի էր, ինձ թվում էր երազ ա ուղիղ վատ մղձավանջ, հեսա աչքերս բացելու եմ ու ամեն ինչ ավարտված լինի, բայց չէ...ես թողեցի Սոսին...հա ես ամեն ինչի դիմացա նույնիսկ մեր պուճուրի կորստի հետ համակերպվեցի...բայց ես անկարող էի Սոսին ներել...😭 օրերը անցնում էին, ես քնում ու արթնանում էի առանց իր բարի լույսի ու բարի գիշերի... խեղդվում էի իր բացակայությունից...💔ես չեմ կարողանում առանց իրա ապրել...ու քանի անցնում էին օրերը էնքան ավելի ցավ էի ապրում 😭սերը էնքան մեծ ա քո հանդեպ Սոս որ ես անկարող եմ ուղղակի շնչել առանց քեզ....մի բան եմ հասկացել մենակ...ԵԹԵ ՉԿԱՍ ԴՈՒ, ՉԿԱՄ ՆԱԵՒ ԵՍ...💔
...
Բարև սաղին... ճիշտ ա ինձ դժվար կարոտած ըլնեք...բայց դե💔Սոսն ա..էն Սոսը ով խաղաց սաղի կյանքի հետ, ով ոտի տակ տվեց սաղ բայց վերջում մնաց առանց ոշ մի բան ու առանց ոշ մեկի...գնա՜ց...Նուշիկը գնաց..թողեց ու գնաց..ու ով է ըլներ նույնը կաներ... ինքը չպտի իմ կողը տառապի, ում ա պետք էն մարդը ով ստի վրայա սկսե սաղ ու ով սաղ կյանք պտի էս անտեր կայլասկի վրեն մնա..ես ավելորդ բեռ պտի ըլնեի իրա համար իսկ ինքը մենակ լավին ա արժանի...💔ես մենակ մի բան եմ հասկացե..որ էս կյանքում ամեն արածդ հետ ա գալի, ու տալի էն ցավը ինչ դու ժամանակին ուրիշին ես տվե...ու ամենավատը գիդեք որն ա...որ փոշմանում ես բայց ուշ ա ըլնում ու էտ զղջումը որդի նման կրծում ա ներսդ... նամանավանդ երբ քեզ չեն ներում....հա էս 3 ամիս մի կերպ յոլա եմ գնացե, պռոստը գրությունս քարշ եմ տվե, ոչ գույն կա վրես ոչ հալ...բայց ինչքան աբրում եմ էնքան ավելի ցավ եմ աբրում.. կամ վաբշե ուշ ա պետք էս կյանքը եթե չկաս ԴՈՒ...ՉԿԱՍ ԿՈՂՍ ՉԵՍ ՆՈՒՇ...💔էսօր դուս էի էկե, փողոցներում ինչպես միշտ, անցող-դարձողները հա հայացք են քցում վրես բայց սաղ սառն են...💔 հասել էի մի հատ ձորի մոտ' էն ձորի, որը իմ ու Նուշիս սիրած տեղն էր, գալիս էինք ստե ու նստում վայելում էս մաքուր օդը, քաղաքից հեռու չի, ու մարդաշատ էլ չի, մտքերիս ազատություն էի տվե մեկ ա զանգ էկավ..վեկալի Թելմանն էր... մնացածը գիդեք... հեռախոսը շպրտի ձորը...ու սկսեցի կամաց առաջ էթալ... աշկերիցս վերջին կաթիլները ընգան ու...💔
