ကွင်းထဲကိုပြေးထွက်လာတဲ့ဂျီမင်းဘသူ့မျက်လုံးထဲမှာ ဘာဆိုဘာမှကိုမမြင်တော့ သူမြင်နေခဲ့တာက လှဲကျနေတဲ့ သူ့ရဲ့အသက်လောက်ချစ်ရတဲ့မောင့်ကိုပင်..။ကွင်းကအကျယ်ကြီးဆိုပေမဲ့ ဘယ်လိုအရှိန်နဲ့ပြေးလာခဲ့မိလည်းမသိ ခနအတွင်းနဲ့မောင့်အနားကိုရောက်လာခဲ့သည်..။
"မောင် မောင် သတိထားလေ ငါခေါ်နေတာကြားလားမောင် မောင်သတိထားလို့.."
မောင့်ကိုယ်ကြီးကိုမနိုင်းမနင်းပွေ့ကာ ရင်ခွင်ထဲထည့်ထားကာဖက်ထားလိုက်သည်..။
"သွေးတွေအများကြီးပဲ ကယ်ကျပါ တစ်ယောက်ယောက်လာကယ်ကျပါ မောင်ရေ မောင် ငါခေါ်နေတာကြားလားမောင် မောင်လို့.."
သွေးတွေရဲနေတဲ့ မောင့်မျက်နာလေးကိုထိတွေ့ရင်းဂျီမင်းလက်တွေတုန်နေသည်..။အသံတွေပြာသည်ထိ အကူညီတောင်းနေမိသည်..။
ဟဲမက်စ်တပ်ထားတာတောင်သွေးများက မောင့်မျက်နာထပ်ရဲရဲနီလက် ခြေလက်တွေမှာလည်းသွေးတို့ရှိနေပြန်သည်..။ထိုစဥ်ပင့်တတ်လာတဲ့ သွေးစွန်းနေတဲ့မောင့်ဘက်တစ်ဖတ်..။"မငို ပါနဲ့ မောင် မောင် ဘာမှမ ဖြစ်ပါဘူး အချစ်ရယ်နော်.. "
ဂျောင်ဂုမျက်လုံးမဖွင့်ချင်ပေမဲ့ သူ့နားထဲကြားလာရတဲ့သူ့အပိုင်းရဲ့ငိုသံလေးကြောင့် မျက်လုံးတို့အားယူဖွင့်လိုက်သည်..။မျက်ရည်များနဲ့ သူ့ကိုပွေ့ဖတ်ထားတဲ့သူ့အပိုင်လေးကြောင့် အပြင်ဒဏ်ရာတွေထပ် သူ့နှလုံးသားက ပိုနာကျင်လာရသည်။ငိုနေတဲ့သူရဲ့ ပါးပြင်လေးထပ်ကမျက်ရည်များကို.သူ့လက်နဲ့ဖွဖွလေးသုတ်ပေးမိတော့ သူ့လက်စသွေးတစ်ချို့က သူ့အပိုင်လေးမျက်နာထပ်သို့ စွန်းထင်းကုန်သည်..။
"မောင် မောင် ဘာမှ မဖြစ် တာမို့ မ ငို ပါ နဲ့"
ထိုမျှသာပြောနိုင်ပြီးဂျောင်ဂု တင်းထားတဲ့စိတ်တွေလျှော့ချကာ သူ့လက်ကမြေပြင်ပေါ်ကိုကျသွားရသည်...။
"ဟင့်အင်း မောင် ငါမငိုတော့ဘူးလေနော် အ့တာကြောင့် မောင်က မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လေနော် မောင် ငါ့ကိုချစ်တယ်ဆို ထလေ ခုလိုကြီးမျက်လုံးပိတ်မနေပဲထလို့ မောင်.."
YOU ARE READING
အဆိုးလေးရဲ့..ကိုကိုs2
Fanfictionချစ်တယ်...မောင့်ကလေးလေး... jeon jung kook မင်းကတကယ်အဆိုးလေးပဲ...ဂျောင်ဂု.. park jimin...