Ludzie budują cokoły z piasku,
Pomniki swych prawd wzniesionych skrycie
Szukają wiwatow, zachwytu, poklasku,
Oddają im hołd swój i życie.
I bronią ich w codzienności,
Gdy czynem ktoś na nie nastaje,
Nie widząc, że kosztem miłości,
Wtem nagle - samotność nastaje.
Byłby ktoś rzekł mu, przypomniał o tym,
Nim człowiek w warowną swą twierdzę wyruszy,
Że choćby skończył na tronie złotym,
W Kamieniu nie ma duszy.
CZYTASZ
Małe słowa
PoetryOstatnio nie mam czasu. Zastanawiam się zatem, jak mówiąc mniej, powiedzieć więcej. Dla tych, co też go nie mają - spróbuję...
