Taşraya atanan mutsuz bir doktor ve yaşama sevinci ile dolu genç bir çiftçinin sıra dışı aşk hikâyesi. ( Gerçek olaylardan esinlenilerek yazılmıştır. Ama olaylar o kadar da gerçek değildir tabii jdjfjfjjfjf ) ve Kuralbaz yine çiftlik fetişine kurban...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⛏️🌾🩺💉
Gangdongdon köyüne giden yol meyve tarlalarının arasından geçiyor. Camları sonuna kadar açıyor, temiz havayı ve mis gibi toprak kokusunu içime çekiyorum. Karpuzlar öyle büyük ve güzel ki çatlamak üzere resmen. Manzaranın büyüsüne kapılınca gündelik dertlerimi biraz olsun unutarak gözlerimi kapatıyorum ve rüzgârı tenimde ağırlıyorum huzurla.
Hastamın evine varınca stetoskopumu da alıp araçtan iniyorum. Jongin'i görüyorum, hemen girişte bizi bekliyor. Üzerinde kareli kısa gömleği ve mavi kot pantolonu var yine. Ve her zamanki gibi baş döndürücü görünüyor. Cazibesine kapılmamak her ne kadar dünyanın en zor işi olsa da basit bir baş selamı verdikten sonra bütün ciddiyetimle içeri girip hastamı muayene ediyorum ve hemşire hanıma bütün vital ölçümlerini yapmasını ve ardından ağrıları olan teyzeye intramusküler ağrı kesici uygulamasını söylüyorum. Sinir uçlarıma kadar adamın varlığının farkında olmama rağmen sanki öyle değilmiş gibi kayıtsız davranıyorum.
Jongin pür dikkat beni izliyor, göz ucuyla görüyorum tepkilerini. Sanki bana bir şey söylemek, benimle konuşmak ister gibi bir hali var. Ona benimle konuşacak fırsatı vermiyorum hiç. İşimi bitirir bitirmez derhal araca biniyorum ve hemşire hanımın enjeksiyonu yapıp dönmesini bekliyorum. Hemşire hanım nihayet dönünce "Gidebiliriz." diyorum. Fakat araç adeta bana inat olsun istercesine çalışmıyor. Şoför bey epey deniyor aracı çalıştırmayı ama nafile.
"Ne oldu?" diyorum merakla. "Benzin mi bitti?"
"Yok. İmkânsız. Yeni fulledim hocam."
"Hay aksi şeytan ya." tekrar araçtan inmek zorunda kalıyoruz ve bir sorun olduğunu anlayan Jongin hemen yanımıza geliyor.
"Bir sıkıntı mı var?"
"Bilemiyorum. Depoyu yeni fulledim aslında. Ama araç çalışmıyor. Kaputu açıp bakacağım."
Şoför beyle Jongin makinelerden çok anlıyormuşlar gibi uzun süre aracı inceleyip sağda solda buldukları her şeye dokunuyorlar. Aracı daha da bozmalarından korkuyorum. Biz erkeklerin her boktan anlayabileceğimizi sanmamızı ve hiçbir fikrimizin bulunmadığı konulara el atmamızdaki cesareti komik buluyorum.
"Bir tamirci çağıralım bence. Daha fazla kurcalamasak mı?"
"Burada tamirci bulamazsın. Çekici çağırmak lazım. O da bugün imkânı yok gelmez." kendinden emin tavrı sinirlerimi bozuyor. Orada mahsur kalmamızdan hiç de rahatsız görünmüyor beyefendi.
"Neyse madem biz dolmuşla falan gidelim yarın sabah aracı almaya geliriz." diyorum ama Jongin suratıma bakıp gülüyor.
"Üzgünüm doktor ama öğleden sonra araç bulamazsın burada. Sabah beşten en geç öğlene kadar araç kalkar buradan. Şehir merkezindeki gibi on dakikada bir araç olacağını düşünmesen iyi edersin."
