Taşraya atanan mutsuz bir doktor ve yaşama sevinci ile dolu genç bir çiftçinin sıra dışı aşk hikâyesi. ( Gerçek olaylardan esinlenilerek yazılmıştır. Ama olaylar o kadar da gerçek değildir tabii jdjfjfjjfjf ) ve Kuralbaz yine çiftlik fetişine kurban...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⛏️🌾🩺💉
- selam
- haber vermeden çıkmışsın
- acelen vardı sanırım
- keşke beni de uyandırsaydın
- şey müsait olunca yazarsın
- meşgul olduğunu tahmin ediyorum
- hmm cevap yok demek
- Kyungsoo?
- doktor??
- bilmeden yanlış bir şey mi yaptım yoksa
- ah aptal kafam
- kim olduğumu söylememişim
- Jongin ben
- numaranı sana sormadan bulduğum için üzgünüm
- seni göremeyince aramak istedim
- hey! Gerçekten cevap vermeyecek misin?
- sorun nedir güzelim?
- anlaşıldı yazmayacaksın
- peki doktor sen bilirsin
Dört gündür mesajlara bakıp duruyorum. Ne yazacağımı düşünüp dururken cevap yazacak zamanı kaçırdım. Şimdi de cevap yazacak cesareti bulamıyorum. Boktan bir durumun içindeyim. Ne söylesem bahane olarak algılayacak. Hakkı da var tabii. Dört gün boyunca cevap gelmezse karşıdakinin ya öldüğünü ya da benden nefret ettiğini düşünürüm ben olsam. Zamanlamayı kaçırdığım için şimdi elim kolum bağlı oturuyorum öyle.
Aptalsın sen Kyungsoo aptal!
Jongin birkaç kez de aradı beni ama ilkinde yetişemedim, ikincisinde ise açmaya cesaret edemedim. Numarasını kaydetmeyi ihmal etmedim ama. Aferin sana ne büyük adım! Bugüne dek kendimi hep cesur zannederdim. Meğer değilmişim. En azından mesele romantizme gelince değilmişim. Tam olarak korktuğum şey ne onu da bilmiyorum doğrusu. Fakat böyle davranarak aptallık ettiğimi biliyorum.
Çiftlikten apar topar kaçtığım sabah eve varır varmaz duşa girdiğimde bedenimde gördüğüm morluklar ve ısırık izleri yaşananların gerçekliğini bir kez daha yüzüme vururken kırılgan hissediyordum kendimi. Kollarımı bedenime sarıp ağlamakla hoşlandığım çocukla seviştiğim gerçeğine çığlık atmak arasında gidip gidip geldim uzun bir süre. Bir parçam orada kalıp hafta sonunu onun kolları arasında geçirmek için ölüyorken diğer bir parçam utançtan ölüyordu.
Ve sonuç: Korkak bir kedi gibi kaçtım gerçeklerle yüzleşmekten.
Açıkçası niyetim bu meseleyi sonsuza dek herkesten saklamaktı. Ne var ki içimde fırtınalar koparken sır saklamak imkânsızlaştı ve sonunda pes edip biricik dostuma anlattım her şeyi. Baekhyun tam da tahmin ettiğim gibi beni bir güzel azarladı. Bu kez hak etmiştim. Bu yüzden sessizce dinledim çıldırışını.
