බහින්න...
බහින්න කියන්නේ මට බහින්න බෑනෙ...
.....
එයාට අමතක උනාද කොහෙද... රුසියයි, යසියයි ඉක්මනට බැහැල ඇතුලට යද්දි, එයා බැහැල ඇවිත් මගෙ පැත්තෙ දොර ඇරියා... ඇරල මාවත් අරන් එහෙමම ඇතුලට ගියා... මාව ඇදෙන් තියල කකුල් දෙකත් උඩින් තියල , එයා කාමරෙ දොර වැහුවා...
ම්මේ... මොකද අභී මේ...
.......
අ..අභී....
........
ඇ..ඇයි මේ...
ෂ්....
දොර වහපු එයා එහෙමම ඇදට ඇවිත් මගෙ
කකුල් දෙක දෙපැත්තෙන් එයාගෙ කකුල් දාල මන් ලගටම ආවා.. මන් හිටියේ ඇද වියලටම හේත්තු වෙලා, මට හෙලවෙන්නත් බෑ.... මගෙ පපුවත් එකසියගානට ගැහෙන සද්දෙ මටම ඇහෙද්දි එයා මගෙ ලිප් වලට ඇගිල්ල තියල සද්ද කරන්න එපා කිව්වා...
එයාගෙ එක අතක් ඇද වියලට තියල, එක අතක් තාම මගෙ මූන ලග... මන් එයාටයි ඇද වියලටයි මැදි වෙලා හුස්මත් නොගෙන , ඇහිපියවත් නොගෙන එයා දිහා බලන් ඉද්දි එයා තව ටිකක් මගෙ මූන ගාවට පහත් උනා... දැන් අදීල් අයියයි මායි අතර හුස්මක දුරක් වගේ තියෙද්දි එයාගෙ හුස්ම පවා මට දැනුනා...
උබ මාව පිස්සෙක් කරනවා ධීවාන්..
මන් දැක්කා... ඒ ඇස් මගෙ මූන පුරා යනවා... අවසානෙදි ඒ ඇස් මගෙ ලිප් උඩ නතර උනත් , එයා එකපාරම මගෙ ලගින් අයින් උනා... මන් එයාව පිස්සෙක් කරනවා කියන ගමන් අයින් උන එයා, ඇදේ පැත්තකින් ඉදගත්තා...
අභී...
ම්ම්...
ඔයාට මොකද උනේ අනේ... ඇයි මෙහෙම හැසිරෙන්නේ...
ඇයි එවේලේ මොකුත් නොකියා හිටියේ... ඇයි නිශ්ශබ්දව හිටියේ ධීවාන්..
ම්මන්.. මන් මොනා කියන්නද... ඒ කෙල්ල කිව්ව දේ ඇත්ත නෙමේද අදිල් අයියේ....
ඇත්ත ...... මොන ඇත්තක් ගැනද කියවන්නෙ... ම්ම්ම්...... තමුන් වැරැද්දක් කලේ නැත්නම් මොකටද කාගෙවත් කතා අහන් සද්ද නැතුවේ හිටියේ... මේ කට ඒ වගේ වෙලාවට කෝ...
මන් වැරැද්දක් කලේ නැතත්, ඔයාට ඔය වගේ කතා හැදිල තියෙන්නෙ මන් නිසානෙ නේද... එතකොට මාත් ඒකට හව්ල් කාරයෙක් වෙන්නැද්ද....
