~𝑔ö𝑧𝑙𝑒𝑟 ℎ𝑒𝑟 𝑧𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑑𝑜ğ𝑟𝑢𝑦𝑢 𝑠ö𝑦𝑙𝑒𝑚𝑒𝑧 𝑎𝑟𝑎𝑑𝑎 𝑏𝑖𝑟 𝑑𝑒 𝑜𝑙𝑠𝑎 𝑢𝑛𝑢𝑡𝑎𝑟𝑎𝑘 𝑦𝑎𝑙𝑎𝑛 𝑠ö𝑦𝑙𝑒𝑟~
Mektubu gördükten sonra tüylerim diken diken olmuştu beni tanıyordu ama ben onu tanımıyordum yada şimdilik tanımıyordum.
Mektubu aldığım gibi yerine bıraktım ve evden çıkmak için sokak lambasının sönmesini bekledim.
Aklımdaki sorularq cevap arıyordum a Bu Mektubu bırakan kişi kimdi ?
ve bu gece buraya geleceğimi
nereden biliyordu ?İzabelin ölümü yaklaşık 1 hafta kadar ekranlarda kalırdı. İz bırakmadan evden çıktığım için beni isteselerde bulamazlardı.
Tabi Mektubu koyan kişi hariç.
Size mektuptan bahsetmeyi unuttum;
~𝑆𝑒𝑣𝑔𝑖𝑙𝑖 𝑚𝑖𝑛𝑒𝑙
𝐸𝑣𝑒𝑡 𝑘𝑖𝑚 𝑜𝑙𝑑𝑢ğ𝑢𝑚𝑢 𝑏𝑖𝑙𝑚𝑖𝑦𝑜𝑟𝑠𝑢𝑛 𝑎𝑚𝑎 𝑏𝑒𝑛 𝑠𝑒𝑛𝑖 ç𝑜𝑘 𝑖𝑦𝑖 𝑡𝑎𝑛ı𝑦𝑜𝑟𝑢𝑚 𝑛𝑒𝑟𝑑𝑒𝑛 𝑚𝑖? 𝑦ı𝑙𝑙𝑎𝑟 ö𝑛𝑐𝑒𝑠𝑖𝑛𝑑𝑒𝑛 20 𝑦ı𝑙 ö𝑛𝑐𝑒 𝑔ö𝑟𝑑ü𝑚 𝑠𝑒𝑛𝑖. 𝐹𝑎𝑟𝑘𝑙ı𝑦𝑑ı𝑛 𝐻𝑒𝑚𝑑𝑒 ç𝑜𝑘 𝑓𝑎𝑟𝑘𝑙ı𝑦𝑑ı𝑛.
𝑇𝑎𝑛ı𝑑ığı𝑚 ç𝑜ğ𝑢 𝑘𝑖ş𝑖𝑑𝑒𝑛 𝑘𝑢𝑟𝑛𝑎𝑧𝑑ı𝑛 𝑎𝑦𝑛ı 𝑧𝑎𝑚𝑎𝑛𝑑𝑎 𝑦𝑒𝑡𝑒𝑛𝑒𝑘𝑙𝑖...𝐵𝑢𝑛𝑙𝑎𝑟𝚤 𝑠𝑎𝑛𝑎 𝑛𝑒𝑑𝑒𝑛 𝑚𝑖 𝑎𝑛𝑙𝑎𝑡𝚤𝑦𝑜𝑟𝑢𝑚 𝑏𝑒𝑛𝑖 ℎ𝑎𝑡𝚤𝑟𝑙𝑎 𝑖𝑠𝑡𝑖𝑦𝑜𝑟𝑢𝑚
𝑆𝑒𝑛 𝑣𝑒 𝑖𝑧𝑎𝑏𝑒𝑙𝑖𝑛 𝑎𝑟𝑎𝑠ı𝑛𝑑𝑎 ℎ𝑒𝑟 𝑛𝑒 𝑜𝑙𝑑𝑢𝑦𝑠𝑎 𝑏𝑒𝑛𝑖 𝑖𝑙𝑔𝑖𝑙𝑒𝑛𝑑𝑖𝑟𝑚𝑒𝑧 𝑎𝑚𝑎 𝑠𝑎𝑛𝑎 ş𝑢𝑛𝑢 𝑠ö𝑦𝑙𝑒𝑚𝑒𝑘 𝑖𝑠𝑡𝑖𝑦𝑜𝑟𝑢𝑚 .
İ𝑧 𝑏ı𝑟𝑎𝑘𝑚𝑎𝑠𝑎𝑛 𝑏𝑖𝑙𝑒 𝑎𝑟𝑘𝑎𝑛𝑑𝑎 𝑏𝑖𝑟 𝑔ö𝑙𝑔𝑒𝑛 𝑜𝑙𝑑𝑢𝑔̆𝑢𝑛𝑢 𝑢𝑛𝑢𝑡𝑢𝑦𝑜𝑟𝑠𝑢𝑛. 𝐼ş𝚤𝑘𝑙𝑎𝑟𝚤 𝑎ç𝑚𝑎 𝑚𝑖𝑛𝑒𝑙 𝑛𝑒 𝑜𝑙𝑢𝑟𝑠𝑎 𝑜𝑙𝑠𝑢𝑛 𝚤𝑠̧𝚤𝑘𝑙𝑎𝑟𝚤 𝑘𝑎𝑝𝑎𝑙𝚤 𝑡𝚤𝑡.
𝑌𝑎𝑝𝑡ığı𝑛 𝑣𝑒 𝑦𝑎𝑝𝑚𝑎𝑘 𝑖𝑠𝑡𝑒𝑑𝑖𝑛 ℎ𝑒𝑟ş𝑒𝑦𝑑𝑒𝑛 ℎ𝑎𝑏𝑒𝑟𝑖𝑚 𝑣𝑎𝑟. 𝑆𝑒𝑛𝑖𝑛𝑙𝑒 𝑔𝑒𝑐̧𝑚𝑖𝑠 𝑣𝑒 𝑔𝑒𝑙𝑒c𝑒𝑘𝑡𝑒𝑛 𝑏𝑖𝑟𝑖 𝑜𝑙𝑎𝑟𝑎𝑘 𝑘𝑜𝑛𝑢ş𝑢𝑦𝑜𝑟𝑢𝑚. 𝐸𝑛 𝑘𝚤𝑠𝑎 𝑠𝑢̈𝑟𝑒𝑑𝑒 𝑡𝑎𝑛𝚤ş𝑚𝑎𝑘 𝑑𝑖𝑙𝑒𝑔̆𝑖 𝑖𝑙𝑒 ~Ꮙ
Mektup bu şekildeydi. Kimden geldiğini bilmiyordum ve şimdilik bilmekde istemiyorum.
~ avukattan~
Merhabalar sizlerle tanışmak için yanlış bir zaman seçtiğimim farkındayım. Ama benim için yeri ve zamanı şuan.
Ben korel Varol. Mineli yıllardır tanıyorum. 15 yada 20 yıl bilemiyorum çok oldu biz tanışalı.
Evet minel de beni tanıyor. Yani bir zamanlar tanıyordu.
Minel ile geçmişimiz karma karışık bir halde olduğundan dolayı sizlere kısmen aramızdaki şeyleri anlatmak istedim.
Ben minelin kampüs arkadaşıyım. Yıllarca arkadaş kaldık minelin bir hastalığı olduğunu bilmiyordum.
Öğrendiğim de ise herşey için çok geç olmuştu. Mineli zaten kaybetmiştim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SENDEN SONRA
Teen FictionBir annenin çocukları için savaşırken geçmişinin birden geleceği olması..