SENDEN SONRA

3.Bölüm

~𝑧𝑎𝑚𝑎𝑛ı𝑛𝑑𝑎 𝑡𝑎𝑛ı𝑦𝑎𝑚𝑎𝑑ığı𝑚ı𝑧 𝑖𝑛𝑠𝑎𝑛𝑙a𝑟 𝑔ü𝑛 𝑔𝑒𝑙𝑖𝑟 𝑏𝑖𝑧𝑖 𝑠ı𝑟𝑡ı𝑚ı𝑧𝑑𝑎𝑛 𝑣𝑢𝑟𝑎𝑟𝑙𝑎𝑟~

Mektup aklımı karıştırmıştı.

Ben okudum sizde sıra:

~𝑀𝑒𝑟ℎ𝑎𝑏𝑎 𝑔𝑒ç𝑚𝑖ş𝑖 𝑣𝑒 𝑔𝑒𝑙𝑒𝑐𝑒𝑔̆𝑖 ℎ𝑎𝑘𝑘𝚤𝑛𝑑𝑎 𝑓𝑖𝑘𝑖𝑟 𝑠𝑎ℎ𝑖𝑏𝑖 𝑜𝑙𝑚𝑎𝑦𝑎𝑛 𝑘𝑖𝑠̧𝑖.

𝑠𝑎𝑛𝚤𝑟𝚤𝑚 𝑘𝑒𝑛𝑑𝑖𝑛𝑐e 𝑏𝑖𝑟 𝑘𝑎𝑐̧ 𝑘𝑖𝑠̧𝑖𝑦𝑖 seçtin. 𝐵𝑢 𝑘𝑖𝑠̧𝑖𝑙𝑒𝑟𝑒 𝑎𝑛𝑙𝑎𝑚 𝑣𝑒𝑟𝑒𝑚𝑒𝑑𝑖𝑚. 𝐾𝑜̈𝑡𝑢̈ ş𝑒𝑦𝑙𝑒𝑟 𝑦𝑎𝑝𝑚𝑎 𝑚𝑖𝑛𝑒𝑙 𝑔𝑒𝑐̧𝑚𝑖𝑠̧𝑖𝑛𝑖 ℎ𝑎𝑡𝚤𝑟𝑙𝑎𝑚𝚤𝑦𝑜𝑟 𝑜𝑙𝑎𝑏𝑖𝑙𝑖𝑟𝑠𝑖𝑛 𝑎𝑚𝑎 𝑔𝑒𝑙𝑒𝑐𝑒𝑔̆𝑖𝑛 𝑖𝑐̧𝑖𝑛 𝑦𝑎𝑝𝑚𝑎. 𝐺𝑒𝑙𝑒𝑐𝑒𝑔̆𝑖𝑛 𝑜𝑙𝑎𝑐𝑎𝑘 𝑘𝑖𝑠̧𝑖𝑦𝑖 𝑠𝑒𝑣 𝑜𝑙𝚤𝑟 𝑚𝑢? 𝑠̧𝑖𝑚𝑑𝑖𝑙𝑖𝑘 ℎ𝑜𝑠̧𝑐𝑎𝑘𝑎𝑙 𝑔𝑒𝑐̧𝑚𝑖𝑠̧ 𝑣𝑒 𝑔𝑒𝑙𝑒𝑐𝑒𝑘 ℎ𝑎𝑘𝑘𝚤𝑛𝑑𝑎 𝑓𝑖𝑘𝑖𝑟 𝑠𝑎ℎ𝑖𝑏𝑖 𝑜𝑙𝑚𝑎𝑦𝑎𝑛 𝑘𝑖𝑠̧𝑖 Ꮙ~

çok fazla zaman harcamışım saat 18.08 olmuştu bu günün seçilmiş kişisi Sarp Arslandı.

Araba tamircisi olmasına rağmen bir çok suça karışmış birisiydi. Aslına bakarsanız kayıtlarının hepsi sahteydi çünkü hiçbirini Sarp yapmamıştı. Suçlar Sarp'ın üstüne atılmış ve adı karalanmıştı.

Herşeyi öğrenmek için bir zaman vardır. Bu gece Sarp'da hayatındaki en pişmanlık duyacağı şeyin kızımı öldürmek olduğunu anlayacaktı.
Fazla uzun sürmeyecekti.

Belki 10 belki 20 saniye...

Sarp dükkanını 20.00 da kapatıyordu. Bunu fırsat bilerek evine gittim fazla vaktim yoktu çünkü saat 19.45 olmuştu.

Zaman hızla akıp giderken Evi'nin yanına geldim. Eve girdiğimde dikkatimi çeken bir resim gördüm.

Evet yine kaza günü çekilmiş bir fotoğraf vardı. Bu sefer fazla tepki vermediğim için resmi elimden düşürmedim. Kendime hakim oldum ve planımı uygulamaya koyuldum .

Saat 20.10 olduğunda Sarp'ın eve gelmesine 1 yada 2 dakika kaldığını anladım ve herhangi bir odaya girdim. Yatak odasındaydım sanırım.

Bu oda çok tanıdık gelmişti. Verdiği hissiyat ,kokusu,odada ışık yoktu ama bu odada bana ait birşey varmış gibi hissettiriyordu.

Anahtar sesini duydum.
Kapı açıldı.
Sarp bu odaya yatmaya gelmedi.
Oda'nın içinde sadece ifadesiz bakışlar attı ve gitti.

Odaya attığı bakışlar içinde kötü bir his varmış gibiydi. Doğru tahmin etmişti. Ölecekti evet içindeki kötü his muhtemelen buydu .

Salona gidip koltuğa oturmuş televizyon izliyorudu. Birden Kapı çaldı. Sarp'a çok nadir birileri gelirdi. Sanırım burda olduğumu bilen birileri vardı.
Sarp kapıyı açmaya gitti...

Kapıdaki her kimse sesini çıkarmadı ve bulduğum odaya adım sesleri duymaya başladım.

ışık açıldı. Odaya korel denen avukat adam girdi. Beni gördümü bilmiyorum ama bana doğru gemeye başlayınca anladım. Beni görmüştü. Önüme geldi durdu ve yavaşca aşağı eğildi.

Gözlerini gözlerime kilitledi.

Gözleri kahverengi'nin en koyu tonuydu. Doğruyu söylemek gerekirse gözleri çok güzeldi.