Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❣Love of Alphas ❣
"Günaydın"
"Günaydın, kahve içer misin?"
"İyi olur şu saçma duruşma için enerjiye ihtiyacım olacak."
Gerçekten de olacaktı. Resmen komşu kavgasının avukatı olmuştum. Bu durumdan da aşırı rahatsızdım.
"Kabul etmeseydin sen de."
"Sana mı soracağım neyi kabul edip etmeyeceğimi?"
Yok yok. O ve ben asla üç cümleden fazla insan gibi konuşamıyorduk ve bu senelerdir böyleydi.
"Ağır ol minik alfa. Bir şey demedim."
"Diyemezsin de zaten."
Bana gözlerini devirip, az önceki tavrıma rağmen kahvenin birini bana uzatmıştı. Sanırım biz böyle anlaşıyorduk. O beni sinir etmekten zevk alıyordu ve ben, o bundan zevk aldıkça daha da çok sinirleniyordum.
"Senin duruşman var mı?"
"Dolandırılmış birileri..."
Güldüm "senin de durumun benden iyi değil."
"Evet. O yüzden diyorum ki akşam bir yerlere mi çıksak? İkimiz, sen ve ben."
O bana yaklaşıp -uzun boyundan dolayı eğilip- konuştuğunda tabi ki geri adım atmadım. Sinir bozucu bir ifade ile cevap verdim.
"Seninle çıkacağım tek şey, mahkeme salonuna giden şu merdivenler olur."
"Alfa... Fazla iddialısın."
"Alfa. Fazla aptalsın. Git ve kendine uğraşacak güzel bir omega bul."
Alayla gülerek yanından geçip bir iki attığımda bana söylediği şeylerle durdum.
"Senin de bir omegadan pek farkın yok."
Anlamış mıydı? Diye düşündüm istemeden. Anlamış olamazdı, dikkatliydim. Ama durduk yere neden böyle demişti?
"Ne saçmalıyorsun?"
Az önce yüzünde duran alaylı ifade silinip yerini gerginliğimi gizlemeye çalışan bir sinire bırakmıştı.
