Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
꧁Seni Duyabiliyorum꧂
"Merhaba, bu sanırım sizin?"
Güneşli bir bahar sabahı sadece iki ders için fakülteye gelmiştim. Dersim bittiğinde saat 11'e gelirken fakülteden çıkmış ve biraz temiz hava almanın güzel olacağını düşündüğüm için yürüyüş parkında oturuyordum. Bu güzel havanın tadını çıkarırken omzuma naifçe dokunan parmaklarla başımı soluma çevirdim.
"Merhaba bu sanırım sizin?"
Bir yüzüne bir de elinde tuttuğu fulara bakıp cidden benim olduğunu fark etmemle önce gülümsedim kızıl saçlı çocuğa.
*Teşekkür ederim*
İşaret diliyle ona teşekkür ettiğimde bir anlık donmuş kalmış ve hafif de olsa paniklemişti.
"Aa ben... D-duymuyor musun? Üzgünüm işaret dili bilmiyorum"
Her kelimeyi bastırarak ve dudaklarını büyük bir çabayla anlaşılması için abartılı oynatarak söylemesi beni güldürmüştü. Şimdi ona onu duyduğumu ama konuşamadığımı söylemem gerekiyordu.
*Hayır seni duyabiliyorum ama konuşa- ah bir dakika*
Yanımda taşıdığım dijital yazılıp çizilen kalemli tableti çıkartıp üstüne yazıp ona çevirdiğimde yüzü tekrar aydınlanmış daha sonra utanıp yanakları kızarmıştı. Kimdi bu şirin şey?
"Bu ihtimal aklıma gelmedi özür dilerim. Ben Kirishima, Kirishima Eijirou"
Tablete kendi adımı yazıp ona çevirdim ve sonrasında bana uzattığı elini sıktım gülümseyerek.
"Memnun oldum Y/n"
Hep böyle neşeli miydi acaba?
"Oturabilir miyim?"
*Tabi*
İşaretten ziyade başımla onaylamamdan anlamış olacak ki usulca yanıma oturdu biraz mesafe bırakarak. Bir süre de öyle sessizce oturup etrafta birbiriyle oynayan iki tane köpeği izliyorduk.
Bu huzurlu anı ise telefonumda çalan alarmım bölmüştü. Eve gideceğim nasıl olsa diye ilacımı yanıma almamış ve evde bırakmıştım, şimdi de onun hatırlatıcı alarmı çalıyordu.
Alarmı susturup tablete durumumu izah edecek şeyler yazdım.
"Üzgünüm Kirishima gitmem gerek, tanıştığımıza çok memnun oldum"
