LAVİNİA

📝

LİLYA İNAL
📝

24.12.2010

Selam Günlük, Selam Lilya,

Bugün çok mutluyum. Hatta pamuk şeker alındığından daha çok mutluyum. Biliyorsun pamuk şekerlere ve fıstıklı çikolatalara bayılırım ama buna da bayıldım günlük.

Bugün biz ailecek karların çok olduğu yere gittik. İsmi Uludağ Kayak Merkezi, orada o kadar çok karlar vardı ki içlerinde kayboldum. Annemin beni çok kalın giydirmesine rağmen yinede üşüdüm. Çok soğuktu günlük, çok!

Babam üşüdüğümü anladığında kocaman sarılarak ısıtma operasyonu yaptı. Bak aklıma ne geldi, babam bana kocaman sarıldığında benim ayağım kaydı, pat diye babamın kollarında aşğıya kaydığım anda babam çok hızlı şekilde beni tuttu, tuttuğunda da bu sefer onun ayağı kaydı ve biz birlikte karların içine gömüldük. İstanbul'da kar yok günlük ve bu beni çok üzüyor, keşke orada da olsa arkadaşlarım sevinse, birlikte kardan adam yapsak, savaşsak.

Çok değişik değil miyim? Yazın doğmama rağmen kış aylarına bayılıyorum. Ne çok bayıldın dediğini duyar gibi oldum (burada kahkaha atıyorum günlük). Annem arkadaşının yaptığı keki yediğinde, "Bayıldım canım, harika olmuş," dediği günden beri dilime dolandı galiba ama ben sevdim bu sözü; bayıldım.

Yine çok konuştuk günlük hemen konuya dönüyorum.

Annem biz düştüğümüzde çok kızdı ama babamla ben çok gülüyorduk halimize. Abim annemin yanına sinmişti çünkü o kardan nefret eder. Yine de nefret etmesine rağmen bizimle oyunlar oynadı. Annemin kızması bir şeyi değiştirmedi hatta annemi ikna edip babamla fotoğrafımızı çektirmiştik. Eve döner dönmez hemen çıkartıp yatağımın başucuna koyacağım fotoğrafı.

Kardan kaleler yaptığımızda babamla takım olmak için abimle kavga ettik biliyor musun. Abim beni ittiğinde yine karların içinde yok oldum, bu seferde babam kızdı annemle abim güldü. Ben, ben ailemle hep gülüyorum. Onlar benim dünyam, yuvam, kalbim. Ayağa kalktığımda ise hızlı davranıp abimi iterek düşmesine sebep olarak intikamımı aldım. Annemin bakışlarını görmen gerekiyordu günlük, beni sevmiyor musunuz diye bakan o kahve gözleri girdiğimiz savaşı durdurdu. Benim gözlerimde kahverengi, annem gibi.

Annemin sevgisi beni hep güldürüyor, annemin sevgisi beni hep ısıtıyor, annemin sevgisi beni Lilya yapıyor.

Annemin bakışlarıyla yumuşayan abimle ben anlaşmaya vararak takımlarımızı seçtik. Abim annemle, bende babamla takım olduk. Sekiz yaşındaydım ve çok mutluydum, gülüyordum, iyiydim, üşümüyordum çünkü ailem vardı.

Beni seven bir ailem vardı.

O kar savaşını annemle abim kazandı ama biz yine hep güldük. Annem kendinin küçümsenmemesi gerektiğini söyledi. Abim, karı sevmiyorum diye hafife alınmam gücüme gitti, dedi. Karı seven ben ise yenildim günlük, yinede bu yenilgiyi çok sevdim.

O gün, o kayak merkezinde kaymaya çalıştık, teleferiğe binip karlı dağlarda gezdik, bol bol fotoğraflar çekindik. Biz İnal ailesi o gün, o kayak merkezinde çok eğlendik, çok güldük, çok mutlu olduk. Şimdi bu satırları yazarken de mutluyum çünkü beni seven bir ailem var.