Uzaklık Bir Engel Midir? |BxB|

Bölüm 8

İyi okumalar <3

___________________________________________

Günlerden pazartesi...

(Görüntülü konuşmanın ertesi günü)

_____________

Dün sabaha kadar Berkayla yazışmaktan pek uyuyamamıştım. Yetersiz uykuyla bir de okula gidicektim.

Sabaha kadar konuştuğumuza bakmayın hep aynı şeyler oldu;Berkay bana yavşadı, güzel olduğumu söyledi, anlık at dedi, arkadaşlarını tanıttı.

Sabaha kadar bunlarla alakalı yazışıp durduk. Berkaya yazarken de artık yüzümden silemediğim bir sırıtmayla yazıyordum.

Her ne kadar boş konuşsada.

İşte bugünde pazartesi yine haftanın bir günü... Dermişim şuan 15 tatile giriş yapmış bulunuyorum.

*Yazardan:biliyorum 15 tatil geçti ama bu kurguda yeni başlıyor ;)

Yani bu demek oluyor ki haftanın ilk günü ilk derste artık tarih olmuyacak!

Şakasız çok sevindim.

Bu tatil yapmadığım bir şey yapıp erken uyanmaya çalışacağım.

Dermişim.

Uyandığımda saat öğlen 1.30 du. Sanki kış uykusuna yatmış ayı gibi hissediyordum kendimi.

Uyandığıma göre günlük rutinimi de başlaya bilirdim. Sephadan telefonumu aldım.

Hemen bildirimleri açıp psikopatım yaz mışmı diye bakmaya başladım.

Çok anormal bir şey oldu. Bildirim kutum 0 dı. Bu da demek oluyordu ki ilk defa psikopatım bana sabah yazmamıştı. Herhalde işi vardır diyerek kalktım.

15 tatilin en sevdiğim bir özelliği daha var; 15 tatilde annemler yatma yada uyanma saatlerime karışmıyorlardı. Dün de sabaha kadar yazmama da kızmamışlardı.

Hemen mutfağa girdim. Salona girdim. Banyoya girdim. Yatak odalarına girdim. Ama annemleri göremedim. Tekrar mutfağa gitmeye karar verdim. Mutfağa girince buz dolabına mıknatısla asılmış bir not gördüm.

"Teyzenlerle yazlıklarına gidiyoruz. 1 hafta yokuz evi dağıtma aç olursanda buz dolabında yemekler var yersin"

Yok artık.

Neler oluyordu sabah sabah? Hem psikopatım bu sabah yazmamıştı ve şimdide evde yalnız mı kalıcaktım.

Ve ben yalnızlıktan korkardım. Eskiden çok fazla korku filmi izlediğim için yalnız olmaktan çok korkardım. Tamam Asosyalim ama bu durumla alakası yoktu.

Kağıdı bırakıp telefonumu aldım. Bu sefer ekranıma düşen bildirimle sırıttım.

"Psikopat sapıkdan mesajınız var"

Hemen tıkladım.

"Psikopat sapıkla konuşuyorsunuz"

Psikopat sapık:Pardon gülüm uyuya kalmışım

Psikopat sapık:Günaydın

Siz:Sanada günaydın bil bakalım ne oldu

Psikopat sapık:İstanbul'a mı geliyorsun

Siz:Yok ya annemler teyzemlerin yazlığına gitmiş 1 hafta ev boş

Siz:Ve ben yalnız kalmaktan korkuyorum

Psikopat sapık:Gitmem lazım sonra konuşuruz gülüm

Siz:Bu kadar az konuşmak senlik değil Berkay bir şey mi oldu?

Psikopat sapık:Birine süpriz yapıcağımda ;)

Siz:Kime

Psikopat sapık:Sanane

Siz:Saman ye

Psikopat sapık:Sen vereceksen yerim

Siz:Neyse git tamam

Psikopat sapık:Darılma gülüm

WhatsAppdan çıkıp öylesine internette gezmeye başladım.

Günüm boş geçeceğinden kendimi internete mı kapatsaydım? Hayır bundan artık sıkılmaya başladım. O yüzden dışarı çıkıp hava almaya karar verdim.

Öğlen saatleri olduğu için dışarıda biraz daha fazla kişi vardı.

Okullar tatile girdiği için çocuklarını alıp tatile gidecek olan çok kişi vardı. Şuan dediğime inanamıyorum ama keşke annemler benide götürselerdi.

Yani 1 hafta boş boş evde duracaktım ne de güzel.

1-2 saat daha gezdikten sonra sıkılıp eve döndüm. Yaptığım her aktivite artık çok sıkıcı gelmeye başlamıştı. Kitap okusam sıkılıyordum, oyun oynasam sıkılıyordum yani ben çok sıkılıyordum.

Tekrardan yatmaya karar verdim. Yatağıma girip gözlerimi kapattım.

Tam orada 5 saat uyudum. Ve uyurken aklıma bir şey geldi. Ben bugün yemek yememiştim. Birden yataktan fırladım. Mutfağa gidip yemek yemek için buzdolabını açtım. Annemin yaptığı güzel yemeklerden birisini alıp ocağa kızdırmak için koydum.

Ben herzaman yemek yemeği unuturdum. Bu yüzden hep zayıflardım. Annemler hatırlatmasa 10 gün yemek yememişliğim olurdu.

Yemeğim ısınınca ocaktan alıp masaya koydum. Evde tek ben olduğum için kibar olmayan bir şekilde yemek yemeye başladım.

Karnım doyunca bıraktım. Mutfağa gelmeden önce odamdaki sephada duran telefonumu cebime atmıştım. Elimi cebime uzanarak telefonumu aldım.

Açıp bildirimlerime baktım. Bu gün anormal bir şekilde Berkay bana yazmamıştı. Herhalde süpriz yapıcağı kişi onun için çok önemliydi?

Kendi için önemli birisi mi yoksa benim gibi sıradan bir yabancı mıydı?

Tabi ki de bu kıskançlık değildi ama içim burkulmadı da değil.

Tam tamına 10 saattir konuşmuyoruz. Saat gecenin 11.30'u. Ama ben uykumu almıştım şimdi geri yatsam uyuyamazdım. Annemlerde yoktu. Evde de yalnızdım.

Bir anda yere peçetelik düştü. Peçetelik düşünce sıçradım. Tam anlamıyla ödüm bokuma karışmıştı. Tüm bedenim korkuyla sızlamaya kan pompalama görevinde ki kalbim ise delirircesine atmaya başladı.

Daha fazla dayanamayıp odama koştum. Kapıyı kapatıp önüne sandalye koydum. Ve direkt yorganın altına girdim. Korkudan sıkıca gözlerimi kapatmıştım sonra ise orada uyuya kalmıştım.

(Devam edecek...)

___________________________________________

Selam umarım beğenmişsinizdir elimden geleni yapıyorum

672 kelime