Aradan bir hafta geçmişti. Nasıl olduğunu bile anlamadığımız şekilde Yaman Soysalanların oğlu Ali çıkmıştı..Umut ameliyat için başka şehirdeydi.Bir haftadır evden çıkmıyordum, çıkamıyordum..Hala Neslihan hanımın gözünde hırsızdım..
C:ASİ! HADİ BE KIZIM! AÇ SU KAPIYI ARTIK!
A:CESUR GİT BAŞIMDAN!
C:Bir iki lokma bir şey at ağzına bari be kızım!..
A:Cesur! Git diyorum!
C:Peki..Ben kartona çıkıyorum.
Cevap vermemiştim. Elimdeki resme bakıyordum dolu gözlerle. Bir hafta öncesine kadar çok mutluyduk biz..
Yaman,ben,Cesur,Umut..
Biz mutluyduk böyle..
Şimdi Yaman'ın bile gözünde hırsızdım ben..O bile inanmamıştı bana..En çokta ağrıma giden buydu ki zaten..
Biraz sonra kapının çalmasıyla ayağa kalkmıştım.
A:Neyi unuttun gene acaba gerizekalı!
Diye sinirle açmıştım kapıyı. Şok içinde bakıyordum sadece.
A:Yaman?..
Dedim titreyen sesimle. Yaman direk bana sarılmıştı. İçeri geçip etrafa baktı tekrar bana dönüp:
Y:Cesur nerde?
Hala şoktaydım. Kapıyı kapatıp içeri geçtim.
A: Kartona çıktı o. Sen?
Y: Kardeşlerimin yanına geldim!
A:Senin kardeşlerin o evde Yaman..
Diyerek odaya ilerledim.
Y: Çağla yapmış..
Durup Yaman'a baktım.
Y: Çağla koymuş saati cebine.
Tuvaletten çıkmamla Çağla'yla çarpışmıştık.
Ç:Dikkat etsene!
A: Asıl sen dikkat etsene! Önüne bak biraz!
Ç:Ay uğraşamam senle geç şurdan!
A: Sabır, sabır, sabır!..
Çarptığı anda koymuştu cebime saati..
Y:Annem, çok pişman. Sizi görmek istiy-
A:Bir hafta! Bir hafta sonra mı öğrendi yani bide üstüne pişman mı!?
Y:Asi yapma böyle. Nerden bilebilirdi ki kadın?
A:Siz nerden öğrendiniz?
Y:Kamera kayıtlarında gördük.
Güldüm..
A:Bir hafta sonra mı!? Neden o gün değil! Neden bir hafta sonra! Ben o gün hırsızlıkla suçlandığım da değil de neden bugün!?
Y:Yapma böyle Asi. Pişman işte!
A: Pişman..İyi o zaman Ali! Git evine hadi! Pişmanlığınızı evinizde yaşayın!
Y:Ali mi?
A:Hadi!
Yaman'ı kolundan çeke çeke çıkartmıştım evden. Koskoca bir hafta ya..O gün değil de bugün mü bakmışlardı kameralara..
Akşama doğru kapının açıldığını duymuştum. Cesur gelmiştir diye kalmamıştım yataktan.
Kapının açılmasıyla o tarafa baktım.
A:Neslihan hanım?
Yattığım yerde doğrulmuştum.
N:Kalkma.
Yanıma gelip oturmuştu.
N:Ben özür dilerim Asi'cim. Kızım adına da ailem adına da en çokta kendi adıma özür dilerim senden..
Konuşmuyor sadece dinliyordum. Sadece dinliyordum..
A:Bir hafta sonra mı?..
Dedim acıyla.
A: Üstüme hırsızlık iftirası atıldı ve siz bir hafta sonra mı kameralara baktınız,bir hafta sonra mı özür diliyorsunuz!?
N: Haklısın! Ne desen haklısın! Biz özür dileriz..Affedecek misin bizi?
Kapıya baktığımda Cesur ve Yaman oradaydı. Affetmem için bekliyordular. Yaşadığım bu acıyı anlamıyordular oysaki..
İstemeye istemeye affetmiştim.
Gittiklerinde yine Cesur'la kalmıştık burda..
C:Ne inat ettin kızım.
A:İnat mı ettim!? Bana hırsızsın dediler Cesur! Ne yapmamı bekliyordun!? Bide yüzsüz gibi!..
Durmuştum. Derin bir nefes alıp vererek:
A:Bide yüzsüz gibi Yaman'a doğum günü yapıyorlar,bizi çağırıyorlar!
C:Yaman için gidicez Asi..Yaman için..
A:Yaman için..
Dedim sessizce.
Sadece Yaman için..
Yaman için gidicektim o eve. Ne kadar yüzlerini dahi görmek istemesem de Yaman için gidicektim..
Oylamayı unutmayınn
