Ερωτευόμαστε ξανά και ξανά

Sei bellissima

"Amarti è come respirare;
come potrei smettere?"
[Το να σε αγαπώ είναι σαν
να αναπνέω. Πως μπορώ
να σταματήσω;]

Pov Άννας

Πιέζω το μπλουζάκι μου ενώ ταυτόχρονα κάθομαι πάνω στην βαλίτσα προσπαθώντας να την κάνω να κλείσει.

Σε παρακαλώ κλείσε.

Άδικος κόπος. Ξεφυσάω αγανακτισμένη και την ξανανοίγω.

Δ: Φτιάχνεις βαλίτσα για 10 μέρες ή για 10 μήνες;

Ανασηκώνω το βλέμμα μου και εκείνος με κοιτάζει γελώντας. Ακουμπάει στην πόρτα του υπνοδωματίου δείχνοντας υπερβολικά σεξι με το τσαλακωμένο πουκάμισο και τα σταυρωμένα γύρω από το στήθος χέρια του.

Α: Ξέρεις πόσα πράγματα χρειάζεται μια γυναίκα σε ένα ταξίδι;

Δ: Δεν είναι θέμα φύλου, Άννα.

Α: Κι όμως είναι. Χρειαζόμαστε καλλυντικά, είδη περιποίησης μαλλιών, σώματος. Να μην μιλήσω για τα ρούχα. Έχουμε πολλά περισσότερα και... παπούτσια! Εκεί να δεις-

Είμαι έτοιμη να συνεχίσω όμως με σταματάει απότομα.

Δ: Καλά καλά, εγώ φταίω που μίλησα. Λες και δεν σε ξέρω.

Α: Υπόσχομαι δεν θα υπερβώ το όριο. Μέχρι πόσα κιλά δικαιούμαστε στο αεροπλάνο;

Δ: Ποιος είπε πως θα πάμε με αεροπλάνο;

Το πονηρό βλέμμα του ζεσταίνει την κοιλιά μου.

Δ: Με πλοίο θα πάμε.

Α: Με πλοίο; Δεν θα κάνουμε περισσότερη ώρα έτσι;

Δ: Ναι αλλά θα το απολαύσουμε παραπάνω.

Α: Αρα να πάρω όσα κιλά θέλω;

Ο βαθύς ήχος του γέλιου του γεμίζει το δωμάτιο.

Δ: Ναι...σε λογικά πλαίσια.

Γνέφω καταφατικά και συνεχίζω το σπρώξιμο. Οι μύες μου αρχίζουν να πονάνε μετά από τόσες ώρες μαζέματος, κάτι για το οποίο ευθύνομαι αποκλειστικά εγώ. Το ανέβαλα μέχρι τελευταία στιγμή ώσπου ήρθε το σήμερα και τώρα δεν έχω άλλη επιλογή παρά να την φτιάξω.