Ερωτευόμαστε ξανά και ξανά

Sei mio

Il mio cuore batte per te.
[Η καρδιά μου χτυπά για εσένα.]

Pov Άννας

Με τις βαλίτσες στα χέρια αφήνουμε πίσω μας τα σαλόνια των επιβατών,τους κοινόχρηστους χώρους και επιβιβαζόμαστε στο λιμάνι.

Κοιτάζω ψηλά τα πανέμορφα χρώματα του ουρανού που παίζουν με τα σύννεφα, πορτοκαλί, ροζ, κίτρινο και λίγο μωβ, όλα μαζί σε ένα σπάνιο ουράνιο τόξο την ώρα που ο ήλιος βουτάει θεαματικά μέσα στη θάλασσα.

Α: Κοίτα.

Ο Δημήτρης γυρίζει και ακολουθεί με το βλέμμα του το σημείο που οι αχτίδες παιχνιδίζουν πάνω στα νερά. Δίνουν λάμψη και στραφταλίζουν λες και χιλιάδες μικρές νεραϊδούλες παίζουν στην επιφάνειά τους. Ο ήλιος χάνεται και η μέρα φτάνει στο τέλος της.

Δ: Είναι πανέμορφα.

Γνέφω καταφατικά, συμφωνώντας.

Δ: Λοιπόν πάμε πρώτα να αφήσουμε τις βαλίτσες στο ξενοδοχείο και ύστερα μπορούμε να κατέβουμε για μια βραδινή βόλτα στο κέντρο.

Του χαμογελάω γλυκά, πετώντας από ευτυχία.

Α: Ακούγεται τέλειο.

Μου λέει να τον ακολουθήσω και σύντομα αντικρίζω έναν κουστουμαρισμένο μεσήλικα άντρα ο οποίος μου λέει «Buonasera! Benvenuto a Venezia!» ενώ παίρνει την βαλίτσα από τα χέρια μου. Την βάζει στο πορτπαγκαζ του αμαξιού ενώ παράλληλα χτυπάει φιλικά την πλάτη του Δημήτρη.

Α: Ποιος είναι αυτός;

Του ψιθυρίζω όταν εκείνος απομακρύνεται αρκετά από εμάς απαντώντας ένα τηλεφώνημα.

Δ: Θα μας πάει στο ξενοδοχείο.

Α: Ααα μάλιστα.

Σύντομα επιστρέφει και μετά από λίγα λεπτά οδήγησης, βρισκόμαστε μπροστά από ένα κομψό και πολυτελές ξενοδοχείο το οποίο -όπως διάβασα από τη χρυσή επιγραφή- ονομάζεται «Gritti Palace».

Κατεβαίνουμε και καταβάλω τεράστια προσπάθεια να μην ανοίξω διάπλατα το στόμα μου γοητευμένη. Το ξενοδοχείο είναι η επιτομή του βενετσιάνικου στιλ και της κομψότητας.

Α: Μοιάζει με...παλάτι.

Ο Δημήτρης γελάει και ταυτόχρονα ακουμπάει το χέρι του στην μέση μου καθοδηγώντας με ανεπαίσθητα στο εσωτερικό.