Tüm dünyam gözümün önünde yok olurken, tek başımaydım. Cızırtılı sokak lambalarının altında yürürken orada, karanlıkta ses çıkarmadan beni izlediklerini biliyordum. Daha doğrusu, hissediyordum. Ara sıra bana zarar vermeye niyetleniyorlardı, fakat bu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~~~~
Hayatınızdaki sürprizler bir diğerini takip ettiğinde, şaşılacak ne çok şey olduğunu fark edersiniz. Bir sorunuzun cevabını almak için çevirdiğiniz hayat defterinin her yeni sayfasında, daha çok soru birikir. Göz kapaklarınıza asılı kalır cevapsız sorular, her göz kırpışınızda da benliğinize çarpar.
Yanıtını alamadığım sorular, bedenime yaylım ateşi gibi bir öfke savuruyor ve bu kendimi her an tehlikedeymişim gibi hissettirmekten alıkoymuyordu.
Kulağıma çalınan her vesvese, benliğimden parçalar çalarken bana ne kalacaktı bilmezdim hiç; genellikle de bundan çıkardı hır.
Ellerinde oyuncak ettikleri sırlarımız bizi bir bir yakarken, beyhude bakışlarla nadan kalırdık kibirli ahmakların karşısında.
''Pekala," dedi adam, göz ucuyla merhametsizce tuttuğum silaha tedirgin bakışlar atarken. "Silahı indir konuşalım olur mu?"
Dudaklarım alayla kıvrılırken, "Rahatsız mı ediyor?" diye sordum. Akabinde umurumda değil dermiş gibi silktim omuzumu. "Silahı indirmesem de konuşacaksınız." Uçarı kaçarı yoktu.
"Bizi neden takip ediyordunuz?'' Adam gergin bir şekilde bana bir adım attığında parmaklarım silahı bir meftun gibi saha sıkı kavramıştı.
''Bak, Esin-'' Tanımadığım bir adamdan telaffuz edilen ismim, bir hır çıkarmaya daha yetti.
''Adımı nereden biliyorsun?'' Adım, adamın dilinden oldukça rahat bir şekilde döküldüğünde bu sefer gerçekten endişe savrulmuştu zihnimin limanlarına. Akıbetinde kaşlarım gözlerimin üzerindeki yurduna yerleşmişti.
''Adımı nereden biliyorsun?'' diye üstelediğimde, adam gergin bir şekilde arkadaki çocuğa bir bakış atıp tekrar benden tarafa döndü.
"Sen beni tanımıyor olabilirsin, ama ben seni çok iyi tanıyorum. Adının Esin Dizdar olduğunu, çok uzak olmayan bir zaman önce ölümcül bir hastalığının olduğunu, bu sebeple İDGM'de denek olarak kullanıldığını biliyorum." Durdu, sessiz bir şekilde boğazını temizledi ve gözlerimin içine baktı.
"Bağışık olduğunu da biliyorum.''
Korku ve endişe bedenimde bir içtima oluştururken, adam konuşmasını bitirdiğini gösteren bir nefes çekti ciğerlerine.
"Sorumun cevabını hala alamadım." diye dişlerimin arasından konuştuğumda sesimdeki soğukluk bir buz kütlesine dönüşüp kalbimin üzerine oturmuştu. "Kimsiniz siz!"
