POV Emma:
'Shit' 'Wat is er?' 'Emma, we zijn iets vergeten' 'Wat?' 'Morgen is het maandag' 'Ja, zover was ik' 'Dus we moeten terug naar school' 'Spijtig genoeg wel, maar wat is er?' Ik begin me echt te ergeren. 'Die taak van Wolfs?' 'Shit. We moeten daar nu aan beginnen' 'Ik heb mijn laptop hier niet' 'Dan gaan we NU naar jouw dak' We lopen mijn kamer uit. 'Waar gaan jullie naartoe?' vraagt mijn vader. 'Wij moeten nog een taak voor school doen, dus we gaan die bij Scott maken' 'Oké, doei' 'Da-ag' We lopen door half Antwerpen en komen dan aan op zijn dak. Onderweg besproken we wat we wel en niet gaan zeggen. Maar na lang discussiëren hebben we beslist om gewoon alles te zeggen. Van donderdag, niet van de dagen daarna. Absoluut niks van de dagen daarna. We werken goed door en krijgen wonder boven wonder goed op tijd het verhaal af. 'Zo, dat was stressen' zeg ik als we eindelijk klaar zijn. 'Zeg dat wel' 'Het is ondertussen al 18u' 'So?' 'Ik heb honger' 'Waar wil je gaan eten?' 'Goh, dat hangt ervan af, wie gaat er betalen?' 'Als ik betaal, waar wil je dan gaan eten?' 'In een viersterrenrestaurant' 'En als jij betaalt?' 'In een pizzeria ofzo, maar dat boeit niks. Wil jij betalen?' 'You wish. We kunnen ook naar een gewoon restaurant gaan. En ja, ik zal dan betalen' 'Je bent fantastisch' 'I know' Ik rol met mijn ogen en kus hem dan. We gaan naar een restaurantje dat ons er wel gezellig uitziet en ik bestel een steak en Scott een pasta met kip. Het is een gezellige avond. Als we terug komen van het restaurant, hebben we seks. Ik wordt 's ochtends wakker in zijn armen. 'Goeiemorgen cutie' 'Goeiemorgen Emma' 'Goed geslapen?' 'Kort maar goed' 'En daarvoor?' 'Dat was wel ca va' 'Ca va?' 'Heel leuk' 'Dat vond ik ook' Hij kust mij. 'We moeten ons omkleden, ontbijten en naar school' 'Leuk!' zeg ik ironisch. 'Allez enthousiaste, we moeten ons klaar maken' 'Ik sta al op' We maken ons klaar en vertrekken naar school. Wanneer het SAS in zicht is, vraagt Scott of het oké is dat we hand in hand lopen. 'Tuurlijk' is mijn antwoord. Als we het schoolgebouw betreden, kijken er veel mensen verbaasd. Wij negeren dat en lopen gewoon naar het kantoor van mijn nonkel. 'Hey nonkel' begroet ik hem. 'Goedemorgen Emma en Scott, hebben jullie de taak gemaakt?' 'Ja' 'En afgedrukt?' 'Nog niet' 'Geeft niks, stuur die maar door' 'Zullen we doen' 'Dat is het, ga maar terug naar de speelplaats' 'Oké, doei!' 'Doei' Als we de speelplaats oplopen, komt Yemi naar ons. 'Jullie zijn zo'n schattig koppel! Even schattig als Varo! OMG! Jullie zijn Scemma!' 'Scemma?' Meent die wafel dat? 'Ja, zoals je Varo en Yemas hebt, heb je Scemma' 'Scemma klinkt wel beter als de rest' merkt Scott op. 'Vind je?' vraag ik. 'Ja, anders zeg ik het toch niet' 'Grappig' 'Jullie zijn zo schattig!' Ik begin mij te ergeren. 'Als je nog een keer over de speelplaats roept dat je ons schattig vindt, maak ik een smoothie van jou' Yemi kijkt mij aan met een licht geshockte blik. 'En die smoothie zou ik 'The angry Emma' noemen' merkt Scott op. Waarom vind ik dat nog grappig? Ik doe echt mijn best om serieus te blijven maar ik hou het niet uit. Ook Yemi proest het uit. Dan gaat de bel. Ik kijk niet uit naar de lessen, maar wel naar de leuke momenten die ik hier nog met mijn vrienden en mijn lief ga beleven. En daarna, op wereldreis met Scott. Mijn Scott.
