YENİDEN (bxb)

3-Yaşıyormuş Gibi

          ~Nerde kırılır dünya,
   insan nerde başkalaşır~

Anlatıcı:

Belen sabah çocuğunun yanına gelmişti oda suit gibiydi. Yatakta uyuyan oğlunu izledi.
Ona baktıkça kendini suçluyordu, iyi bir anne olmadığını hissediyordu. Küçüğünün bu kadar kırılgan olması onlara soğuk olması onun suçuydu .
Yeterince vakit ayıramamıştı Balına.
Düşüncelerini bölen odaya Akının girmesi olmuştu. Aile dostunun oğluydu Akın, yetenekliydi severdi Belen hanım onu.

Akın gergindi eline geçen bilgiyi Ergelere nasıl anlatmalıydı bilmiyordu.
Baldemire baktı, gerçekten ailedeki kimseye benzemiyordu.
Elinde kan sonuçları vardı , kan takviyesi yapması gerekiyordu fakat kimsenin kanı ona uymamıştı.
Buda tek bir şeyi gösterirdi.
Ah diye düşündü ne tepki verirlerdi, çocuğun şuanki durumu iyi değildi, beyninde bir sorun yoktu sorun ruhunda diye düşündü akın hafıza kaybı psikolojik olmalıydı.

"Akın oğlum kötü bir haberinmi var suratın beş karış"

"Ah hayır Belen teyze biraz uykusuzum"
"Ay ay dinlen biraz oğlum yüklenme kendine "

Belen Bala baktı
"Bizi hatırlamıyor. Sen hatırlarmısın bilmem ama Barlasla kavga ederdiniz hep ben hamileyken. Benim kardeşim diye "
"Hatırlamaz olurmuyum Barlas döverdi beni"
Belen kısık sesle güldü eskiyi hatırlamak iyi gelmişti.
Akının ise olmayan moreli dahada bozulmuştu.
O senin çocuğun değil demek istiyordu ama yapamamıştı, belkide sessiz kalmalıyım diye düşündü en azından çocuk iyi olana kadar diye kendine tavsiye verdi.

"Siz dinlenin ben taburcu işlemlerini hallettim Barlas bahçede yanına inersen küçük beyde uyanınca çıkarsınız"
"Saol oğlum saol "
Akın gülümseyerek çıktı.
Öğrendiği bilgi ona yük olmuştu.
Doğan diğer çocuğun kayıtlarına baktı Onuk ailesinindi oda çocuğu biliyordu 17 yaşına rağmen çok başarılıydı fakat ailesinide iyi tanıyordu Onuklar bir bataklık gibiydi bembeyaz Baldemiri oraya veremezdi.
Barlas bırakmazdı diye düşündü öğrense bile .
Kan bağına çok önem verirdi arkadaşı ama can bağıda vardı.
Akın kimseye taviz vermeyen adamın bu çocuğa verdiği tüm ayrıcalıklara şahit olmuştu.
Burukça gülümsedi
İçinden tekrar geçirdi
Onuklar olmaz Bal orda barınamaz

Karan:

Babamla yine tartışmıştık, sürekli ters düşüyorduk.
Çocukluktan beri bana soğuktu besteye gösterdiği sevginin çeyreğini bile göstermemişti.
Onun inadına hep çalışmış adımı onun dünyasında duyurmuştum.
Belki nedeni ona benzemememdi, bilmiyorum.
Okulda bir çocuk vardı ne zaman baksam babamı andırırdı bazen onuda bana bakarken yakalardım.
Ergelerin çocuğu olduğunu araştırınca öğrenmiştim. Bir süre sonra  istemsizce kendimi onu izlerken buluyordum.
Farklı bir havası vardı , sevimliydi

Akşam yine babamla kavga ettiğimde yolda bulmuştum onu dağınık bir halde birkaç gece önceki olayı hatırlıyordum. Ondan sonra duyduğum kadarıyla intihar etmişti. Sinirlenmiştim.
Fakat birşeyler garipti izlediğim çocukla bir alakası yoktu hiç kendi gibi davranmıyordu.
Sigara isteyince çok şaşırmıştım.
O sigara içmez nefret ederdi.
Kafamda oluşan acaba evini tarif edememesiyle netleşti . Çocuk hatırlamıyordu. Hastaneye geldiğimizde Adımı söyledim beni tanımasını istemiştim.
İlk kez konuşmuştuk fakat bunun son olmasını istemiyordum.

Ding

Gelen sesle telefonumu çıkardım.Mesaj gelmişti

-Karan baban depoya geçti , izliyorum

-Tamam gözünü ayırma ondan

Eve doğru sürmeye başladım. Babam karanlık bir adamdı benide çekmişti bu karanlığa ama şu sıralar pis işleri hep ters gidiyordu benim sayemde kurduğum örgüt Yılanın tek bir amacı vardı Erdem Onukun işlerini bozmak.