Nie zabieraj mi słońca promieni
Bo jestem markotna jak deszcz nikły
Bo gdzie spojrzę, tam uśmiechy znikły
Bo wokoło mnie tak wiele cieni
Nie zabieraj mi wiatru powiewu
Bo upał mi nieziemski dokucza
Bo każdy człowiek mnie dziś poucza
Bo smażę się w oparach gniewu
Nie zabieraj mi wilgoci wody
Bo usta schną od wielkiego słońca
Bo kłótni na świecie nie ma końca
Bo susze wyrządzają mi szkody
Czy więc woda, wiatr, czy to słoneczko
Brak tego mnie powoli zabija
Zbytek też nie dobry, gdy nie mija
Bądź wdzięczna - mówią - i żyj, dzieweczko.
CZYTASZ
Kyriake wierszuje
PoetryZbiór myśli kłębiących się w jednej głowie, z których głowa ta próbuje zrobić coś pożytecznego, co da się poczytać. Pierwszy wiersz bierze udział w konkursie "Pierwsza miłość" organizowanym przez @riprecenzje. Początek - 09.02.2024. Okładka - @_Lulu...
