Karanlığın yoldaşlık ettiği bu sessiz günlerde..
Gece ne kadar da yalnız hissettirdi değil mi yıldızlar?
Saklı sesler duyulmaya başladı her bir yandan..
Sahibi bilinmeyen gözler bakmaya başladı uzaklardan..
Ve hava şimdilerde öyle bulanık ki,
İçten içe kimsesiz bir tedirginlik sarıyor içimi..
Dolunay bu havada öyle sönük kalıyor ki,
Yıldızlar daha parlak geliyor sanki.. Rengarenk çiçekleri özledim siyaha terk edildiğimden beri..
Karanlık içine gömdü o güzel çiçekleri.. Çiçek düşkünü buna ne kadar üzüldü kim bilir?
Hatta belki çiçekli mezarlar yapmayı bile
bırakmıştır.
Kendine bir mezar kazıp gerçek geceye ulaşmıştır..
Ne de olsa artık huzur vermiyor gökyüzü, Güzelliklerinden yoksun kaldıktan bu yana.
Ve güneşte küsüp gidince her yer öyle soğuk hissettirdi ki,
Eski ihtişamını kaybetmiş,
Üzerine siyah perdeler çekilmiş,
Karanlık bir şato gibi hissettirdi her yer..
🌉🌉🌉
