You made me shine ☀️ Seungin

Bölüm 17☀️✨🧚🏻‍♀️

Yorum sınırı 50

Bölüme dalıınnnn 🏊🏻‍♀️ cıp cıp

☀️

Dışarıda bardaktan boşanırcasına yağan yağmuru izlerken son iki gündür yaptığı gibi yine Jeongini düşünüyordu. Ona olan hislerinden emin olmadığını düşündüğü için bugün ona öyle söyleyecekti ama son derse kadar Jeonginin yanında oturup, ders anlatıyorum ayağına resmen içine düşen kızı gördüğünde bir kez daha şüpheye düştü.

İnternet aramaları aşık olduğumu nasıl anlarım gibi benzer sorularla doluyken Hyunjin arkadaşının haline acımış ve biraz zor da olsa Jeonginden hoşlandığını ona göstermişti. Ondan hoşlanıyordu tamam ama şimdi de başka bir sorunu vardı. O da onu asla takmayan Jeongindi.

Sıkıntılı bir nefes verdikten sonra yağmurun durmayacağına kanaat getirerek kenarda duran ceketini giydi üzerine. Şemsiye almamıştı bu yüzden yüksek ihtimalle ıslanacaktı ama bu şu an düşündüğü son şey olabilirdi.

Onunla yakınlaştığı gibi o kızla da yakınlaşmış olma ihtimali daha sık nefesler almasına hatta sıkı bir şekilde taktığı kravatı gevşetmesine sebep oldu. Üstelik bir de sadece ihtimal de olsa çok sinirlenmişti. Kendi kendine söylenerek kapıyı açtığı an ayak ucuna düşen şemsiye ile duraksadı.

Mavi renkli şemsiyeyi eline alıp hafifçe tebessüm etti çünkü bu şemsiye jeonginindi. Şemsiyeyi eline alıp kapıyı kilitlediği gibi koşmaya başladı. Jeonginle bir kez okul sonrası yürüdüklerinde kendisinin aksine evinin okula uzak olduğunu öğrenmişti. O an çok da sallamadığı bu bilgi şu an onu mutlu etmişti. Çünkü ona yetişebilirdi.

Okuldan çıktığı gibi durmaksızın koşmaya devam ederken yağmurda onunla birlikte hızlanmaya başlamıştı sanki. Kıvırcık tutamları, okul kıyafetleri, çantası sırılsıklam olurken umursamadan koşmaya devam etti. Bir yandan da kafasında ona söyleyeceği cümleleri toparlamaya çalışıyordu.

Bunca zaman boyunca aşk'a inanmayan, daima ketumca yaklaşan Kim Seungmin şu an onun kalbini hızlandıran, ciddiyetsiz ama sevimli bir çocuğun peşinde koşuyordu. Aşkla genel bir sıkıntısı olduğu için değildi bu düşünceleri tamamen aileden geliyordu. Annesi ve babası güya birbirini seviyordu ama sürekli bir kavga içindelerdi. Bu da onun aşka olan inancını yok etmişti ama Jeongin, inancının yeniden yeşermesini sağlamıştı.

Yaklaşık yirmi dakikalık bir koşudan sonra nefes nefese bir şekilde duraksadığında ileride gördüğü beden ile gülümsedi, yetişmişti.

"Yang Jeongin!"

Jeongin telefonla konuştuğu için onu duymamış ve yürümeye devam etmişti ama Seungminin pes etmeye niyeti yoktu. O korkak değildi, sadece emin olmadığı duyguları yüzünden gelememişti ona.

"Jeongin!"

"Dursana!"

Jeongin aniden durup telefonda konuşan Changbine onu geri arayacağını söyleyip telefonu kapattı. "Yang Jeongin!" Tekrardan duyduğu ismi ile hızla arkasına döndü. Bir kaç metre ötesinde elleri dizlerinde, hafifçe eğilerek nefeslenen başkanı gördüğü an kaşlarını çattı.

"B-bekle!"

Çattığı kaşlarının altından sırılsıklam olan çocuğa baktı. Söylene söylene yanına yürümeye başladığında yaptıkları tartışma umurunda değildi o an sadece ıslandığı için hasta olma olasılığı olan kıvırcığı düşünüyordu.

"Seungmin kafayı mı yedin amına koyayım, ne bu halin? Hasta olacaksın. O şemsiyeyi elinde tutmak yerine açıp kullansaydın ya süs mü o?"

"Jeongin... Az bi dur... Nefes..."

Sendeleyen çocuğu kolundan yakalayıp son anda tuttu. Aklına bahçede düşecekken onu tuttuğu an gelirken sırılsıklam olan yüzüne baktı. "Aptalsın Kim Seungmin."

"Aptalım."

"Gel şu banka oturalım."

"Hayır! Hayır bekle sana bir şey söyleyeceğim cümleleri zor topladım zaten."

Kaşları yeniden çatılırken omuz silkti. "Söyle?"

"Ben... Ben korkak değilim."

Jeongin, beklediği cümleyi duymadığı için sinirlenirken bir adım uzaklaştı Seungminden. "Bu muydu? İyi değilsen ne yapayım?"

"Hayır, ayrıca ben emin değildim hislerimden o yüzden seni beklettim böyle özür dilerim."

Şaşkınlıkla ağzı ve gözleri eşit oranda açıldığında elini alnına koydu. "İyi misin lan ateşin mi var acaba?"

Elini itti yavaşça ve konuşmaya devam etti. Zaten zor toparlamıştı sürekli konuşarak dikkatini dağıtıyordu. "Ateşim falan yok. Jeongin sana bir şey sormaya geldim."

"Sor artık bak sırılsıklam olduk hasta olacaksı-" Ellerini Jeonginin kollarına sarıp hızla kendine çektiğinde göğüsleri çarpıştı böylece Jeonginin cümlesi yarıda kalmıştı.

"Jeongin, bana aşkın tanımı gösterir misin?"

"N-ne? Şaka mı yapıyorsun eğer şakaysa döverim seni."

"Değil, ben aşkı yanlış öğrenmişim bana doğru olanı öğretir misin?" Jeonginin gözleri parlarken karşısında dolu gözleri ile ona beklentiyle bakan başkanı kendine çektiği gibi sıkıca sarıldı. "Ciddisin."

"Ciddiyim."

"Siktir, gerçekten ciddisin! Beni seviyor musun yani?"

"Ben... Ben bilmiyorum ama bir başkası ile yakın olduğunda ya da aramız kötü olduğunda kendimi çok berbat hissediyorum, kapana kısılmışım gibi." Uzun ince ellerini kıvırcık tutamlara daldırıp ağır ağır okşadı. "Ben de öyle hissediyorum."

"Peki öğretecek misin?"

"Öğretmeyenin amına koyayım başkan." dedi daha çok kendine çekip sarılırken Seungmini kemikleri iç içe geçecek kadar sıkıyor olsa da seungmin o arada kahkaha atıyordu. Halletmeleri gereken başka konular, sorunlar da vardı ama ikisi de çok mutluydu ve o an ikisi için de önemli olan buydu.

Bir süre daha sarıldıktan sonra ayrıldılar. Jeongin gülümseyerek elini uzattı ve avuç içini gösterecek şekilde çevirdi. Seungmin mesajı alarak titreyen elinin diğerinin titreyen eline sardı. "Elin buz gibi olmuş."

"Bir şey olmaz."

Jeongin birleşik olan ellerini cebine koyduktan sonra dönüp kocaman gülümsedi. "Isınır şimdi."

"Sadece elimi değil, içimi de ısıtıyorsun." Gözleri yeniden buluşurken Jeongin alnını alnına dayadı. "Bak sen öyle mi?" dedi gülmeye devam ederek.

"Hmhm." Onu başıyla onayladığında dudaklarını yana kaydırıp şakağını öptü, tüy kadar hafif bir öpücüktü bu. Seungmin kıkırdarken içini dolduran huzurla beraber gülümsedi. Belki de aşk ailesinde gördüğü değil de buydu. Bilmiyordu ama öğrenecekti.

☀️

ÇOCUKLAR WAR İS OVER AMINA KOYİM
AŞIRI TATLI DEĞİLLER MİYDİ ÇIĞLIK ATTIM ama tabii ki bunun bi aması var çocuklar sevgili değiller henüz

Umarım siz de sevmişsinizdir ya duyguyu veremediysem ağlarım 🥺

Öptüm hepinizi kocaman mwaaahhh

Bölüm biter Beyz kaçar 🏃🏻‍♀️🤸🏻‍♀️