Ölü doğanlar ve ölü yaşayanlar

Bölüm 4

Hayat hikayem.. Şimdi düşününce kendi hakkımda hiç bir şey bilmiyorum. Şuan ki hafızamla güvenebileceğim tek yer burası. 

''Hayat hikayemi anlatın öyleyse.'' dedim, sarı saçlı çocuğa bakarak. 

Sanki söylediğine utanmış gibi geri önüne döndü. Ardından Sergio bana bakmaya devam ederken yeniden konuşmaya başladı. 

''Hayat hikayeniz mi? Bizim bildiğimiz kısımdan anlatayım.'' dedi. 

Düşüncelerini toparlar gibi bir süre bekledi ve yeniden konuşmaya başladı.

''Hiç bir okul okumadınız. Ailenizin maddi durumu sebebiyle işte çalışmaya başladınız. Gündüzleri ucuz bir giyim mağazasında çalışıyordunuz. Geceleri ise zor günleriniz için kendi arkadaşlarınızla askeri eğitim alıyordunuz. 4 farklı dövüş sanatı ve 8 farklı dil biliyorsunuz. Bize bunları anlatmanıza rağmen bunları nerden bildiğinizi biz de bilmiyoruz. 16 yaşından beri uyuşturucu alım satımı yapıyorsunuz. Ne kadar bu işi yaparken zevk alsanız da bu parasından kaynaklıydı. Hayatınızda uyuşturucu bile denemediniz. Tam 4 senedir bu işin içindesiniz ve inanılmaz hırsınız sayesinde bu uyuşturucu alım satımı genişledi. Ne kadar kazanırsak o kadar düşmanımız oldu. Sevdiklerinizi saklamaya çalıştınız. Saklasanız da.. Annenizin izi sürüldü. Size acı çektirmek için annenizi infaz ettiler.'' 

Bir kaç saniye susmuştu. Tüm yüzler önüne döndü. Sergio kendini hazırlayıp yeniden konuşmaya başladı.

''Annenizin ölümü üzerine çok sinirlendiniz. 2 ay önceye kadar bu evde kalıyordunuz fakat eşyalarınızı habersiz toplayıp ortadan yok oldunuz. Yatağınızın altında ve duvarınızın içinde size özel silahlar vardı. Onları da almıştınız. İntikam almaya gittiğinizi öğrendik. İzinizi sürüp sizi tehlikenin içinden kurtarmaya çalıştık. Hepimizi sildiniz. Gittiğiniz her yerde insan katlediyordunuz. Bu durumun daha fazla sürmesinden çok rahatsız olduk ve durmadan sizi aradık. 3 gün önce yine bir haber geldi. Annenizi öldürenleri buluştunuz. İntikam alamazsınız demiyorum ama o an çok kötü durumdaydınız, yapamazdınız.. Sizi almaya geldiğimizde çok insan öldürmüştünüz. Burak sizi alırken yerde baygın olduğunuzu gördü. Kafanıza büyük bir darbe almış olmalısınız. Eve geldiğinizde hiç bir şey hatırlamıyordunuz.'' 

Bir süre yüzüme baktı. Gözlerimden istemsizce yaşlar akıyordu. 

''Tek ailem annem miydi?'' dedim. 

Sanki kimse konuşmak istemiyordu bu konuyu. Kısa bir sessizliğin ardından Burak konuşmaya başladı. 

''Tek hafızasını değil duygularını da kaybetmiş.'' dedi. 

Ne dediğini anlamaya çalışarak yüzüne baktım. 

''Ne demek istedin?'' dedim.  

Sergio çok rahatsız olmuş olacak ki Burak'a kötü bakışlar attı. 

''Yemeğini yiyemediğini söyleseydin sana yedirirdim.'' diyerek eline aldığı ekmeği sertçe Burak'ın ağzına sıkıştırdı.