Takıntılı Sevgi

'Dön bana sen...'

'Soğuk bir akşamüstünde
Bitmez sandım,çok geç kalmıştım,
İnanmıştım...'

-Tam şuan evimin önündeydik.
Arbadan berk'le indiğimizde kerem de arabadan indi.

Berk:görüşürüz güzel gözlüm

Ben:görüşürüz sevgilim

Berk beni kendine çekip sarıldığında boynumu öptü.

Geri çekildiğinde alnımı öptü.

Berk:Bişey olursa ara beni güzelim

Ben:ararım merak etme

Dediğimde elimdeki pamuğun taşıma kabıyla berkden bir adım uzaklaştığımda
Berk gözlerini gözlerimden hiç çekmedi.
Gülümsediğimde arkamı döndüm ve gerçek evimden ayrılıp diğer dört duvarlı evime yürümeye başladım.

En sonunda binaya girdiğimde bir kaç saniye sonra arabanın mahalleden ayrılış sesi kulaklarımı doldurdu.

Çantamdan çıkardığım anahtarımla kapıyı açtım ve eve girdim.

Kapıyı kapatıp anahtarı portmantoya attım.

Pamuğu kabından hemen çıkardım ve pamuk kabından çıktığı an koltuğa koştu.

Evi özlemişti.

Bende şuan evimi özlüyordum.

Berkden ayrı kaldığım böyle zamanlarda bile çok özlüyordum.

Odama ilerlediğimde telefonumun ekranını açtım ve nisa'yı aradım.

Ben:alo

Nisa:hello canım

Ben:ben eve geçtim aşkım siz ne zaman gelirsiniz?

Nisa:anca 1 saate geliriz bebek

Ben:tamam aşkım bekliyorum

Nisa:öptüm bayy

Ben:öptüm bayy

Aynı anda söylediğimizde güldük ve telefonu kapattık.

Hemen kısa bir duşa girsem iyi olurdu aslında diye düşünüp adımlarımı banyoya yönelttim

Üzerimdekileri çıkarmaya başladığımda en sonunda duşa girdim.

Suyun derecesi ılık yaptığımda suyun tenime değmesiyle beraber gözlerimi kapattım.

Suyun altında bir kaç saniye düşüncelerime daldım.

Berk sinir hastasıydı,ve bu yönünü daha önce hiç görmemiştim,doğrusu bana göstermemişti.

Ve öfke kontrol bozukluk...

Kalbim acıdı bir an sanki.

Ne kadar sinirlenebiliyordu?

Kendine zarar veriyormuydu?

Berk'e bişey olsa yaşayamazdım.