'Ben jij Nils?'
Abigail p.o.v
'Nils?', antwoord ik zacht. Nils knikt verward. 'Uhm ja', antwoord ie, niet begrijpend. 'Twitter?', maak ik het hem ietsje duidelijker en zijn ogen worden groot.
'Abigail?', antwoord hij vragend. 'Noem me alsjeblieft Abi', zeg ik terug en hij begint te lachen. 'Wauw, toevallig zeg', glimlacht Nils en wilt me een knuffel geven.
Voorzichtig deins ik achteruit. 'Ik uhm sorry, ik begrijp als je het niet wilt, we kennen elkaar ook net hé', zegt Nils en hij wordt rood.
'Zullen we anders ergens samen gaan zitten?', vraagt Nils en hii wijst naar de coupé achter zich. Wat onzeker kijk ik naar over z'n schouder, de lege coupé in.
Ik knik en Nils glimlacht dankbaar naar me. 'Sorry dat ik net zo bot deed', zeg ik voorzichtig terwijl we de coupé in lopen.
'Maakt niks uit joh', antwoord hij en ik glimlach kleintjes naar hem. Nog steeds voel ik ne nog steeds niet op m'n gemak bij Nils. En bedankt Daisy en Rick.
We gaan zitten op een plek voor vier en samen met Nils til ik mijn koffer in het bagarek boven ons. 'Hey, wat is dat?', Nils pakt mijn pols vast en kijkt naar een vrij nieuw litteken.
Ik trek mijn pols terug. 'Dat uhm, uitgeschoten met een schilmesje', antwoord ik zacht. 'Helemaal daar?', Nils begint achterdochtig te worden. Great.
Nils p.o.v.
Abi zegt niks terug dus plof ik maar op de stoel neer. Er is iets met haar aan de hand, dat kan ik gewoon zien. Ik haal een hand door mijn haren.
Hoe ze me zo voorzichtig aan kijkt. Haar ogen lachen niet mee als ze glimlacht. 'Uhm Nils?', ik schrok op uit mijn gedachtes.
'Ja?', antwoord ik en glimlach lief naar haar. Ze wordt rood. 'Jij uh, zit toch in MainStreet?', vraagt ze onzeker. Ik knik opnieuw. 'Ja, met nog drie andere vrienden van me', antwoord ik glimlachend.
Abigail p.o.v.
'Rein, en uhm... D... Daan, en die andere naam weet ik niet meer', zeg ik beschamend en kleur rood. Hoe génant. 'Rein, Daan en Owen', antwoord Nils lachend.
'Owen! Dat was het!', roep ik keihard door de coupé en sla snel een hand voor mijn mond. Sommige mensen kijken verstoord op en net op dat moment komt er een conducteur binnen gelopen.
'Zou mevrouw iets stiller willen zijn? Dit is namelijk een stilte coupé', waarschuwt hij ons en hij loopt weer verder.
De conducteur is nog geen paar seconden de coupé uit of we schieten beiden in de lach. Nils imiteert de conducteur.
Hij zet een zware stem op en trekt daar bij een heel serieus gezicht. 'Kindertjes, zouden jullie iets stiller willen zijn? Anders zou ik helaas jullie ouders moeten bellen', ik proest het uit.
'Nils, doe dat nooit meer', lach ik en Nils lacht met me mee. 'Wat een stuk chagrijn zeg', zegt Nils, achterom kijkend. 'St, straks hoort ie ons nog', giechel ik.
We zitten al eventjes in de trein. De tijd vliegt voor bij als ik bij Nils ben. We staan nu stil op het station in Hilversum.
'Ken je hem?', vraagt Nils aan mij. 'Wie?', antwoordt ik. 'KIWI!', niet begrijpend kijk ik hem aan. Maar Nils vindt het schijnbaar heel grappig want hij kan maar niet stoppen met lachen.
Plotseling snap ik hem en grinnik kort. 'Nils?', vraag ik. 'Wat?',antwoordt hij. 'PATAT!', begin ik te lachen. '1-1 voor mij, nu jij weer', lach ik.
'Amsterdam centraal', wordt er omgeroepen en ik schrik wakker. Ik droomde dat ik met Nils Käller van MainStreet in de trein zat.
Ik knipper met mijn ogen en zie tegen over me een jongen zitten, die geamuseerd naar me zit te kijken. 'Ook hallo', grinnikt hij.
Wacht! Is dat niet Nils? 'Nils?', vragend kijk ik hem aan. 'Uhm, ja?', 'Oh oke', antwoord ik opgelucht. 'Wat is er dan?', vragend kijkt hij mij aan.
'Ik droomde dat ik met je in de trein zat', zei ik beschamend. 'Maak je maar geen zorgen, dit us geen droom Ab', antwoord Nils glimlachend en ik glimlach terug.
'Maar laten we maar uit de trein gaan, iedereen is al weg', zegt Nils na een korte stilte. Snel kijk ik de coupé rond. Hij had inderdaad gelijk.
Nils helpt me weer met mijn koffer en we lopen samen de trein uit. Het is druk op Amsterdam centraal. Ik draai me om naar Nils.
'Bedankt', zeg ik verlegen. 'Waar voor?', vraagt Nils verward. 'Gewoon', antwoord ik wat ongemakkelijk. 'Oh gewoon', grinnikt Nils, en ik wordt AL WEER, rood.
'ABI!', hoor ik ergens iemand schreeuwen en draai me om. Op een afstandje komen mijn vader en ik denk Tessa aan gelopen.
'Hey pap, hey Tessa?', vragend kijk ik haar aan. 'Tessa', ze steekt haar hand uit. 'Abigail, maar noem me maar Abi', zeg ik er gauw achteraan en Tessa knikt lachend.
Nils staat van een afstandje toe te kijken en ik gebaar dat hij naar ons toe moet komen. 'Wie is die jongen?', vraagt Tim.(Mijn vader) 'Oh, ik heb hem in de trein ontmoet', antwoord ik zo gewoon mogelijk.
Nils komt bij ons staan. 'Uhm, Nils, Nils Käller', zegt hij, wat ongemakkelijk. Pap en Tessa stellen zich ook voor en al pratend lopen we het station af.
'Ehm, ik zie je denk ik nog wel', zegt Nils, als we bij de auto staan. Ik knik. 'Ofcourse', antwoord ik en hij knipoogt naar me waarna ik rood wordt.
'Spreek je wel weer op twitter hea', zegt Nils dan. 'Yep', antwoord ik met een grijns en Nils grijnst terug.
'Bye', zeggen we dan en Nils verdwijnt in de drukke stroom van mensen die de stad in gaan.
Wow, nu al 38 reads! Het is niet veel maar toch ben ik er erg blij mee! En volgens mij heb ik het niet zelf gelezen xd. Dus heel erg bedankt, ik waardeer het dat jullie m'n fanfic lezen! En moet ik hier mee door schrijven of niet? It's your choice! Xxx
