Neden bir Bucky kurgusu yazmıyorum ki? diyerek yazmaya başladığım bir kurgu oluyor bu. Mantık hataları falan olursa, haftalarca bölüm atmayıp günde üç beş bölüm birden atarsam falan görmezden gelin(okul açılcak -_-)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Loki birkaç gündür üsteydi ve kimse bu durumdan pek hoşnut değildi. Thor aptalı dışında. Kendisi ne kadar kazık yerse yesin kardeşini savunmaya devam ediyordu. Öyle bir kardeşim olsaydı ağzına bir bomba koyup yutmasını sağlar ve patlatırdım herhalde.
Yemeğime bakarken sessizce bunları düşünüyordum ki Steve Rogers'ın bana seslenmesiyle ona baktım. "Yine sessizsin?"
Benden önce Loki cevapladı. O da genelde sessizdi ama benim hakkımda veya Thor hakkında bir şey konuşulduğunda konuşmaya direkt atlıyordu. "Cinayet planlarını size de mi anlatmasını bekliyorsun Kaptan Amerika?"
Gözlerimi yanımda oturan Loki'nin yeşil gözlerine çevirdim. "Aslında anlatabilirim. Thor yerinde olsaydım seni hangi yöntemlerle öldüreceğimi düşünüyordum ve bomba yedirmek ve sonra patlatmak gibi güzel bir fikir aklıma geldi."
"IYY İĞRENÇ!" Dedi sitemle Tony.
"Tanrım!" diyerek sabır dileyen ve iğrenen bir bakışla baktı Wanda. Bense bu tepkilere rağmen Lokiyle bakışmaya devam ediyordum.
"Nightmare'i destekliyorum. Bence güzel fikirdi." Diyen Bucky ile ben de dahil herkesin bakışları ona döndü.
"Bir psikopat daha." Diyen Clint ile gözlerimi devirdim.
"Patron, ajan Sharon Carter binaya giriş yaptı." Duyduğum isimle masadakilere kısa bir bakış attım. Bu kadının kim olduğunu çok iyi biliyordum. Bir görevdeyken kalbimin beş santim sağına beni az daha öldürebilecek üç kurşun sıkmıştı.
Steve ayağa kalkarken bakışlar merdivenden yukarıya çıkan ve mutfağa yönelen sarışın kadına çevrildi. Steve ona ilerlerken ben de ayağa kalkıp sakince arkasından ilerledim.
"Bir sorun mu var?" Steve'in sorusuyla kadının dikkati tamamen ondaydı. "Onu Shield üssüne götürülmem söylendi."
Sharon'un bakışları çok geçmeden beni bulduğunda ifadesiz suratımla belimdeki silahı çıkartıp onun kalbinin yaklaşık beş santim solunu hedef aldım. Sharon'un yüzü ifadesiz kalırken diğerleri şaşkınlıkla bakıyordu.
"İndir o silahı, JG!" Rogers'a bakmadım bile. Carter'ın gözlerine bakarken ikimiz de o güne geri dönmüştük. Etrafımız tekrar üstüme gelen Shield ajanlarıyla çevriliydi sanki.
"İntikam? Bir yıl oldu Nightmare." Dedi küstah bir tavırla.
"Hiçbir zaman intikam için senin peşine düşmedim Carter ama görüyorum ki sen benden saklanmayı sonunda bırakmışsın." Onun aksine duygusuz bir tonla konuştum.
"Kaçmıyordum." Dediğinde gözlerimi devirdim.
"Öyle mi? Bir yıldır benimle ilgilenmesi gereken Shield askerleri arasında olmaman beni üzmüştü. Oysaki tam da bana karşı gelme şansı olan birini bulduğumu düşünmeye başlamıştım... seninki aptal şansıymış."
