The Billionaire's Possession

Chapter 23: Scared

"What happened?"

I immediately went to the hospital where my brother took Miss Tarra because she got shot.

"In-ambush kami ng Simon na 'yon. Kapag may nangyaring hindi maganda kay Tarra, papatayin ko siya gamit ang sarili kong kamay," nanggigil na usal ni Ian habang nakakuyom ang kamao.

"She will be alright. Nakulong na si Simon Ferrer," sabi ko.

Pero nasaan si Nathalia? Ano ang ginawa nila sa girlfriend ko?

The doctor from the operating room came to us.

"Miss Vincenza is stable now. Walang napuruhan na vital organs and veins sa katawan niya. She just needs some rest at kapag tumigil na ang pagdurugo ng sugat niya, you can discharge her. She was already transferred to her private room." The doctor smiled.

We nodded and were about to leave when the doctor called us again.

"How about the other girl? Wala ba siyang pamilya rito?" tanong ng doktor.

Another girl? Okay naman si Lucy.

Ian hissed. "I don't care about her. Kahit mamatay siya, okay lang."

Kumunot ang noo ko. "Who?"

"Julian's ex-girlfriend. Nathalia? Simon Ferrer shot her in the chest. We don't know why," he said.

Parang nawalan ako ng lakas nang marinig ang pangalan niya. Kaagad kong hinarap ang doktor.

"What happened to her? Is she okay? I'm her boyfriend." Nanginginig ang buong katawan ko.

Naiiling na umalis si Christian. I don't care about what he thinks. I need to know if my love is okay. God, he was shot!

"She's in critical condition. Kabaliktaran sa nangyari kay Miss Vincenza, masyadong malapit sa puso ang tama ng baril sa kanya. Maraming natamaang mga importanteng ugat sa kanya kaya halos maubusan din siya ng dugo. She's in the ICU at kahit magising man siya at maging maayos, her life may not be as long as it should be."

Natulala na lang ako. "What do you mean by that?"

"She can live up to 60 to 70 years old. Matagal na ang 70 and beyond that will be impossible for her because of her condition right now. I'm sorry. You can visit her now if you want." The doctor nodded and pointed the way to the ICU.

I almost lost my balance every time I took a step. Okay na sa akin kung hanggang 70 years old lang siya. Basta magising siya ngayon.

"Kayo po ang kamag-anak ni Miss Lonzaga?" tanong ng nurse na galing sa loob ng ICU.

"I'm her boyfriend," I answered.

"Ito po ang mga gamit niya." Inabot niya sa akin ang damit ni Nathalia at ang kwintas na binigay ko sa kanya.

Inipon ko muna ang lakas ko bago nagpaalalay na pumasok sa loob. I need to wear special clothes just to enter her room. May tubo sa bibig niya na tanging dahilan kung bakit pa siya humihinga ngayon.

"You are making me cry, you know? Ang sabi ko ay hindi na ako iiyak kahit kailan pero ikaw, ikaw lang ang nagpaiyak ulit sa akin." I held her cold hand. "I'm so sorry. Kasalanan kong lahat ito. This is all my fault why you are here. Sana pala ay hindi na ako naghintay."

Fuck! I'll kill Simon Ferrer, hindi sapat na nakulong lang siya ngayon.

"Please, be okay. I'll be waiting for you. I love you, sweetheart." I wanted to kiss her pero hindi pwede. She's too fragile right now at konting pagkakamali lang ay pwede na siyang mawala sa akin.

"Sir, tapos na po. Kailangan niyo na pong lumabas," sabi ng nurse.

Tumango ako at pinagmasdan pa ng ilang segundo si Nathalia. I need to stay here with her, wala siyang ibang kasama kung hindi ako lang. Gusto kong suntukin si Ian dahil sa sinabi niya na okay lang mamatay si Nathalia. Gusto kong sabihin sa kanya na si Nathalia ang dahilan kung bakit niya nagawang ipakulong si Simon. She already sacrificed a lot and this happened. She didn't deserve this or the hate she is getting.

I made sure that she got the best treatment from the best doctors in the country. Lahat ng kailangan niya ay mabilis kong binibigay para mas bumilis ang paggaling niya. I even reserved a heart that matches her for emergency purposes. Kahit maubos ang pera ko, mapahaba lang ang buhay niya ay gagawin dahil ano pa ang silbi ng lahat ng ito kung hindi ko man lang kayang protektahan ang pinakamamahal ko?

"She's getting better. Pwede na natin siyang alisin sa ICU and transferred to a normal private room. Let's just wait for her to wake up," the doctor said which made my spirit so happy.

"Thank you. Thank you so much. That means a lot to me." Napapikit ako dahil sa wakas ay nakahinga rin ako nang maluwag.

Kahit wala pa akong matinong tulog at wala rin akong kinakausap sa mga kapatid ay okay lang, masaya na akong napagmamasdan si Nathalia. She is all I need.

"You are doing great love. Let's fight more. You can do it," I whispered to her and kissed her forehead.

"I love you so much. Thank you for being strong and brave. Pagkagising mo, I'll fulfill my promises. I'll take you on a date, I'll marry you. It's just sad that we can't do exciting things anymore because of what happened to you. I'll lock my dungeon forever and just make sweet and gentle love with you. Sana okay lang din sa 'yo na wala tayong anak. You are not allowed to bear a child anymore but if you want to, there are a lot of ways to have a child." I kissed the back of her hand.

Hindi ako kumuha ng personal nurse niya dahil ako na mismo ang nag-aasikaso sa kanya. Kahit sa ganitong paraan man lang ay makabawi ako sa kanya. Natutuwa ako tuwing may tinatanggal na tube or wire sa katawan niya ang mga doktor, it just means that she's truly getting better.

"Girlfriend mo talaga siya?" tanong ni Ian na parang nandidiri pa.

"Oo, tarantado! Gustong-gusto kitang suntukin ngayon." Nagtiim ang bagang ko.

"Sorry naman. Hindi ko naman alam. Akala ko ay kasabwat talaga siya no'ng dalawa. Tapos nasaktan pa si Tarra. Sana naiintindihan mo ako, hindi ba?"

Hinayaan ko na lang siya. Wala na rin naman akong magagawa. Nangyari na iyon.

I decided to call her parents in Canada to tell them what happened. They were mad and wanted to get Nathalia from me. But I refused, wala silang nagawa nang ipaliwanag ko ang tunay niyang kalagayan niya. Baka imbes na gumaling siya ay baka mas lalo lang lumala ang kondisyon niya kung dadalhin pa namin siya sa Canada.

Sinuot ko ulit sa kanya ang kwintas na bigay ko sa kanya noon. "Ito muna ang suotin mo. Kapag nagising ka na, I'll give you an engagement ring. I'll marry you, okay?" I kissed her forehead.

Nagtagal doon ang labi ako at napapikit. I want to feel her warmth. Malamig ang mga kamay niya kaya dito na lang muna ako.

"Okay."

Napadilat ako nang marinig ang boses niya. Ang akala ko ay nag-i-imagine na naman ako pero nang makita ko siyang nakangiti sa akin ay bumuhos na ang luha ko.

"Oh, thank God!" I whispered into her ear while hugging her gently.

"Akala ko mamamatay na ako. Akala ko hindi na kita makikita," she said while holding my arm.

"That scared me too, love. I'm sorry for rescuing you early. I'm so sorry." I poured her face with my kisses.

"I love you, Jacob. Thank you," she said.

Umiling ako. "No, thank you, Nathalia. I love you too, so so much." I kissed her lips.