Eşşeoğlueşşek!...
Sinirden gözüm hiç bir şeyi görmüyordu. Nasıl sinirlendim ya! Hayır anlamıyorum ben bu Berkayı. Aptal çocuk. Birde hayalini kuruyordum. Yok sevgili olmuşuz. Yok beraber sinemaya gitmişiz. Okuldan kaçmışız. Sokak ortasında bağırmışız. Kimseyi takmamışız. Aptal aptal hayaller işte!
Birisi koluma dokunup duruyordu. Bakmıyorum. Yine dokunuyor. Sinirlerim tepemde zaten.
"Ne var yaaaa!!! :@@@ Ne dürtüyorsun?!"
Melek:"Sana diyeceklerim vardı ondan DÜRTÜYORDUM. Bir daha yapmam ya ok!"
"Meleğim,sen miydin? Özür dilerim. Şuan hiç mi hiç iyi değilim ya. :( "
Melek:"Bende özür dilerim. Seni hiç böyle görmedim, ne oldu? :/ "
O sırada göz ucuyla Berkaya ve arkadaşına baktım. Aman Tanrım! Bize bakıyorlar!! Berkayın arkadaşı gülümsüyor hafiften. Berkay ise meraklı gözlerle bir bana bir Meleke bakıyor. Böyle bakmakta şuan o kadar haklı ki. Okulda sessiz bir tip olduğum için garip geldi çocuğa, gözlerim dolu dolu bağırmam. Tek isteğim ağlamadan okuldan çıkıp gitmek. Kimsenin beni ağlarken görmesini istemem. Ağlamamam için de Melekin hiç bir şey sormadan gitmeme izin vermesi gerekiyor. Neden bilmiyorum ama üzgün olduğum zamanlar birisinden bir ilgi görünce çok garip oluyorum. Ağlamamı zor tutarken hüngür hüngür ağlamaya başlıyorum. O yüzden lütfen uzak dur Melek! :'(
Melek:"Heyy gel buraya! :( " dedikten sonra bana bir anda sarıldı. Ellerim havada Hayır diyordum kendi kendime. Şimdi olmaz.Ağlayamazsın! Gözyaşlarından önümü göremez olmuştum. Zaten gözlerim dolu olmasaydı göreceğim tek şey Melekin uzun siyah saçları olurdu büyük ihtimalle.
"Kes şunu!!" Melek geri çekilip bana baktığında fark ettim gozlerinin kızardığını. Bir saniye!Beni yanlış anladı sanırım.
"Sen değil ben!" İyice saçmaladım değil mi?
"Melek sonra konuşalım. Seni seviyorum." Sözlerimi bitirince arkamı döndüm. O da ne?! Bütün okul durmuş bana bakıyor resmen.
Melek:"Söz ver. Iyi olunca arayacaksın."
"S-söz." dedim gözyaşlarım yanaklarımdan süzülürken...
