Küçük Dünya

Bölüm 7

Eve dönünce çantamı yatağımın kenarına bıraktım. Sıcaktan bunalmıştım ceketimi de çıkarıp yatağıma basket atar gibi attım. Bunu yapmak çok hoşuma gidiyordu. Sonra da Survivor Doğukanın bir keresinde Turabiye yaptığı dansı yapmaya başladım. Bu sırada ablamın bana baktığından habersizdim.

Bengü:"Napıyosun ya ergen!! Ahahaha"
"Lebron James kankam yazmış,maç var gelebilir misin diye. Gelirim dedim. Antrenman yapıyom."
Bengü:"İyi aferin haa bu arad-.
"Lafını kesiyorum ama ben dışarı çıkıyorum." Diyip altıma tayt üstüme de mor kapüşonlumu geçirdim. Telefonumu kapüşonlumun cebine attım kulaklığımla birlikte. Çıkmadan ablama el de salladım. Müzik dinlediğim için ne dediğini duymuyordum bile. Hemen evimizin yakınındaki yürüyüş parkına gittim. Bayağı da kalabalıktı. Dave Days - what does it take dinlerken tempomu artırdım. Bir turu yeni tamamlamıştım. Kaç tur daha atsam acaba? O da ne!! Berkay? Karşıdan yürüdüğünü gördüm. Anneannesigil burda oturuyordu. Unutmuşum! Yanında kimse yoktu. Üstünde deri bir ceket vardı. Ben onu ilk tanıdığımda balık etli bir çocuktu. Ama şimdi bakıyorum da bayağı kilo vermişti. Okulda kimsenin yüzüne bakmadığım için ona da bakamıyordum. Elinde bir poşet vardı. Içinde ne olduğunu göremiyordum. O sırada kafasını kaldıracak gibi oldu. Öyle böm böm bakarsan olacağı bu spnhayrani! Hemen önüme döndüm. Acaba beni gördü mü? Eve dönmek için sağa dönmem gerekiyordu. Ama dönersem onunla karşılaşırdık. Bir tur daha atıp eve dönmeye karar verdim. Daha hareketli bir şarkı açıp adımlarımı hızlandırdım. Bu turu nasıl bitirmiştim hiç bilmiyorum. Bitsin diye hızlandım ama biraz fazla olmuş ki bacaklarım ağrımaya başladı. Eve gelince rahat bir oh çektim. O sırada annemle babamda gelmişti. Duş aldıktan sonra yemek yedim.Yemekte biraz sohbet ettim.

Bengü:"Ben akşam arkadaşlarla kahve içmeye gidiceeem."
"Benim yarın sınavım var, kız cafeye gidiyor,adaletin yok mu dünyaağ? :("
Annem:"İyii,git."
Babam:"Tamam git."

Sonra annem kulağıma eğilip "Sen emeğinin karşılığını yarın alacaksın" dedi. Hafifçe gülümsedim. "Inşallah anne." dedim.

Biraz ders çalıştım. Karneye geçmesede bir sınavım vardı sonuçta. Çalışırken bir anda kalbim sıkıştı. Zaten 3 haftadır ara ara sıkışıyordu. Hemen ilk olarak aklıma ablam geldi. Ama o gitmişti! Odamdan çıkıp annemle babama seslendim. Evde yoklardı. Yürüyüşe gitmişlerdir diye pencereye yöneldim. Evet aşağıdalardı. Hemen onlara seslendim. Onlarda apar topar yukarı çıktılar.

Annem:"Noldu canım?"
"Anne kalbim sıkıştı yine.3 haftadır olan varya. Yarın bir quizim var ama karneye geçmeyecek. Ertelemek istemiyorum, hastaneye gidelim."
Annem:"Tamam."

Arabaya atlayıp hastaneye gittik.Hastanın yanında kimse kalamazmış. Bu yüzden annem giremedi. Doktorlar birkaç soru sordular. Birde ekg çekildi. Bir şey çıkmadı. Stressten diyip yolladılar. Hemen annemle babamın yanına gittim.

"Ben daha fazla okula gitmeyeceğim. Dönemi kapatmak istiyorum." dedim usulca. Annem de babamda bayağı endişelenmişlerdi. Tamam sen nasıl istersen dediler. Eve gelince ablamda bayağı endişelenmişti. Hemen bana sarıldı.
Bengü:"Neyin var,noldu??"
"Bir şeyim yokmuş. Stress yapıyooosuunn .s .s" dedim doktoru taklit ederek. Gülmeye başladılar. Bende güldüm. Biraz uzanacağım diyip odama geçtim.Hemen Tülay hocaya mesaj attım.

---Hocam ben biraz rahatsızlandım. Yarinki quize gelemeyeğim.---

Mesaj atmak zorunda hissetmiştim kendimi. Çünkü bugün okulda hoca bana quize gelecek misin diye sorduğunda evet demiştim.

---Tamam canım. Geçmiş olsun. Seni seviyorum.---

Böyle de cana yakın tatlı bir hoca.

---Teşekkür ederim hocam. Bende sizi seviyorum.---

Sonra Arife de mesaj attım.

---Arif ben hastaneden geliyorum şimdi. Bir daha gelmeyeceğim okula. Dönemi kapattım. Kendine iyi bak kardeşim.---

Sonra ne kadar yorulduğumu fark ettim. Kafamı yastığa koydum. Uykunun beni başka diyarlara götürmesine izin verdim..