Evet ben Bahar bu hikaye benim minik Abdüme kavuşmamı anlatıyor tabi kavuşabileceksem..
Bugün okulun ilk günü, Abdümü göremeyeli çok oldu ondan bana hiç bir şey kalmadı. Saat 08.08 dersin başlamasına 11 dakika var. Koşarak evden çıktım ve yeni okuluma yani Kürtepe Anadolu Lisesinde ilk günüm.
Yeni okul yeni insanlar diye bir hevesçm yok açıkçası ne de olsa benim yerim Abdümün yanı. Sınıfıma girdim ve cam kenarındaki boş bir sıraya oturdum. Eski okulumdaki arkadaşlarımla olan anılarım depreşti ve tabikide benim güzel Abdüm...
Kim bilir şu an nerelerde öldümü kaldımı,kürt adam ölmez be delikanlım. Saat çoktan 08.19 olmuş bile, hoca sınıfa girmişti. İsmi Tülaymış, herkese tek tek adını sordu, sıra bana gelmişti ve bana adımı sormadı sadece dedi ki...
Sen doğulu musun?
Zenci tenim bembeyaz kesilmişti....
Tam anlamıyla Laz Atak geçirmiştim daha ilk dakikalardan. Çığlık atmaya başladım kafama vurarak, soluk alışım hızlandı, ağlamaya başladım ve "serdar babbo, serdar babbo" diye feryat ediyordun.
Evet yanlış duymadınız Serdar Babbo. O benim laz ataklarımın başlamasında önemli rol oynadığından hep aklıma o gelir.
Sınıftan koşarak çıktım bu şekilde ve sanki hava yastığına çarpmışcasına geri savruldum. Bu koku....
Abdümün kokusuydu....
Daha yüzüne bakmadan göbeğinden geri sekerek tanıdım onu. Zaman zaman onun göbeğini birer trambolin gibi kullanırdım bazen ise orada uyurdum.
Bugün böyle bir olay yaşadığıma çok şaşırmıştım. Abdüm karşımdaydı, gözlerime hakim olamadan kürt gibi ağlamaya başladım. Sonra laz aklıma saate bakmak geldi. Ya saat on ikiyi geçtiyse ya kafam bu yüzden çalışmıyorsa. Saate baktım 09.08, gerçektende o buradaydı.
Ona sarıldım terle karışık karpuzlu falım kokusunu tüm Artvin burnuma doldurdum..Fakat o beni hızlıca geri itti ve dedi ki.
"Napıyon sen amına kodumun lazı" dedi ve beni yere yatırıp burnuma oturdu, o şiddetle burnumu kırdığı yetmezmiş gibi ishalle karışık osurdu.
Bir insanın osuruğunu bile özlemem normal miydi. O insan Abdümse evet. Çok geçmeden birileri yardıma geldi yanıma. Daha ilk günden hastaneye gitmiştim hiç istemesemde. Ben Abdümle kalmak istiyodum, fakat sahiden abdü bana neden öyle yapmıştı? Sıcak bir kucaklama beklerken nedne böyle olmuştu.
Hastanede çok acıkmıştım jaqatımın cebindeki köz biberi yemek üzere elimi cebime attım ve bir de ne fark edeyim, Köz yoktu.
Sonra yarı baygınken hatırladım ki, Abdü beni okulun gizli bölmesine sürükleyip sırtıma o biberlerle köz basmıştı. Sırtımda yanık izleri oluşmuştu. Bunları yeni yeni hatırladım, sonrasında o biberi yemişti.
İçeriye hemşire girdi ve beni bekleyen bir tame refakatçi olduğunu söyledi. İçeri gelen Abdüydü....
Neden geldiğini sordum, bana dedi ki "Okuldan çıkmak için seni bu hale getirmem gerekiyordu mecbur geldim" bir an önemesediğini sanmıştım beni.
Bana sonrasında dedi ki "sen kimsin kimlerdensin arayışın ne senin"
Beni tanımadı beni tanımadı Beni tanımadı beni tanımadı Beni tanımadı beni tanımadı Beni tanımadı beni tanımadı Beni tanımadı beni tanımadı Beni tanımadı beni tanımadı Beni tanımadı beni tanımadı Beni tanımadı beni tanımadı Beni tanımadı beni tanımadı Beni tanımadı beni tanımadı Beni tanımadı beni tanımadı Beni tanımadı beni tanımadı Beni tanımadı beni tanımadı Beni tanımadı beni tanımadı Beni tanımadı beni tanımadı
Bu kelimelee kafamdan en az 68 kere geçti...
Geçirdiğim Laz Atak sonrası bayılmıştım. Uyandığımda bunların bir rüya olmasını diledim. Fakat Abdü ben uyurken yine burnuma karpuzlu falım sokmuş gülüyordu. Ona kızamadım çünkü ona hasrettim.
Anlaşılan beni unutmuştu o yüzden bende yeni
Bir başlangıç yapmak istedim. Burnumdan sakızları çıkardım ve ona adını sordum.
"Abdülkadir Yıldırım, kısaca Kadir diyebilirsin.."
Çok etkilenmiştim, bende kendimi tanıttım. Hastanede işimiz bitince evlere dağıldık. Bütün gün Abdü kafamın içinden çıkmadı. Sadece ve sadece onu düşünüp durdum.
Onu çok mu takıntı yapmıştım? Ama hayır ben takıntı yapmam, yapamam imkansızdı. Bana bilinmeyen bir numaradan mesaj geldi.
Abdümle çok yakın samimi pozda bir kız...
Bugün yaşadığın 3. Laz atağı geçirdim ve hazmedemedim. O sinirle kızı bulmaya kafayı taktım, onu öldürecektim.
Ama ya yakalanırsam diye düşündüm.
Sonra aklıma geçen sene resim dersinden kalan maskeyi boyamak geldi.
Özenle boyadım ve iyice kendime özgü özellikler ekledim ve artık hazırdı. Beni temsil eden bir şeydi.
Ben artık Bahar değildim, ben artık Köz Bahardım ve tüm hayatımı Abdüye adamaya karar vermiştim...
1. Bölüm sonu...
